Love Bus
by arianne & panjo
Chapter 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |"What?! So you mean lahat ng kalokohang ito ay plano mo?!" Napatayo sa gulat si Andrew. Hindi niya inaasang marinig na pinaglaruan siya ng taong nagbigay ng pag-asa sakanya. "I can't believe I've wasted 3 days for your bullshits!" Hindi maitago ang poot at inis ni Andrew.
Hindi na nakapagsalita pa si Miel. Unti-unti bumagsak ang luha niya. Hindi niya alam kung bakit siya apektado sa mga sinabi ni Andrew. Siguro nga dahil siya naman talaga ang may gusto ng larong ito.
"Let me explain!" sagot ni Miel.
"No! I'm tired of your stupid games. Buti nakakatulog ka sa gabi sa mga pinaggagawa mo?! Sabagay..... wala ka naman konsensya."
"Hindi ko sinasadya," naiiyak na sabi ni Miel. "Naiwan na tayo ng byaheng Bagiuo noon kaya sumakay na lang ako ng ibang bus."
"Sa tingin mo maniniwala pa ako sa'yo? Ha? Ilang beses mo na akong pinaglaruan. At ako naman si tanga naniniwala sa'yo. Siguro pinagtatawanan mo ako bawat sandali na di tayo magkaharap."
"Naging totoo ako sa'yo!"
"Tumigil ka na!"
"Makinig ka naman sa akin, please!"
Umiling si Andrew. Binuhat ang kanyang mga gamit at naglakad palabas ng bus. Mabilis namang sumunod si Miel. "Huwag kang susunod! Baka magsalubong lang ang kilay ko at may magawa pa akong di maganda!"
"Andrew!" Walang nagawa si Miel kundi ang manatili sa pintuan ng bus. Hindi niya pinansin ang bulungan at puna ng mga taong nakakakita sa kanila. "Sorry!"
Hindi na lumingon pa si Andrew. Naglakad siya palayo kahit di alam ang pupuntahan. Ang mahalaga ay makalayo siya. Gusto niyang magpalipas ng oras hanggang makaalis ang bus na sinasakyan ni Miel.
Wala na din dahilan para pumunta pa ng Baguio si Miel dahil ang pakay din lang naman niya ay magbakasyon. Bumaba siya at sumakay ng ibang bus pabalik ng Manila. Mas makabubuti na din na harapin niya ang katotohanan na wala na si Carlo at ibuhos ang oras sa trabaho. Pinahid niya ang luhang dumungis sa kanyang pisngi at naupo sa pinakadulo ng bus.
Narating ni Andrew ang lugar kung saan sila unang namasyal ni Miel. Nanghihinayang siya sa maganda nilang samahan pero di niya akalain na niloloko lang siya ng babae. Hindi sana siya nagkaroon ng problema sa proposal kung di pinakialaman ang kanyang byahe papuntang Baguio. Bukod pa dito, naging alila siya ng ilang araw.
"Manang pabili nga po ng bagnet," wika ni Andrew.
"Ilan hijo?" tanong ng ale.
"Dalawa po."
"Hijo, di ba ikaw ang kasama ni ma'am noong isang araw? Nakakagulat ang batang iyon, biglang nagbayad hindi naman niya gawain iyon dati."
"K-kilala ninyo po siya?" nauutal na paninigurado ni Andrew.
"Ay oo. Naku! Marami silang property dito. Pati ang pwestong ito ay pag-aari nila. At ang maganda Villa dyan sa taas ay sa pamilya nila."
Napailing ng ilang beses si Andrew. Sa simula pa lang pala ay pinaglalaruan na siya ni Miel. Nag-alala pa naman siya sa pambayad ng villa pero parte lang pala iyon ng laro ni Miel.
"Kakaiba talaga siya. Tao ang kanyang laruan." Nabakas ang matinding pagkadismaya sa mukha niya. Tatlong araw ang nasayang. Tatlong araw na sana'y nagbunga ng maganda. Hindi niya alam kung bakit siya pa. Sa dami dami ng problema niya ay dumagdag pa ang isang babaeng ni hindi niya alam ang pangalan. Oo. Tatlong araw. Ni hindi man lang niya natanong oh nagawang malaman ang pangalan ng kasama. Kakaibang kasiyahan ang nadulot ng pagdating ng hindi inaasahang pagtatagpo nilang iyon. At sa mga nalaman niya ngayon, hindi na niya gugustuhin pa itong malaman.
Matapos iabot ang bayad, muli ay lumakad na siya patungo sa sakayan. Bago siya sumakay ay sinilip muna niya ang bus dahil baka nandun pa ang babaeng tinataguan niya. Nang makasiguradong wala ito, sumakay na siya. Isinandal ang kanyang ulo at pumikit.
"Sayang ang tatlong masasayang araw, akala ko may nagtitiwala na sa akin. Hindi bale, itatayo ko ang aking pagkatao at di na magpapagamit sa iba." Buo ang determinasyong bulong niya sa sarili..
itutuloy...
