Kinumbinsi ko si Sofia. Kaya kong tanggapin ang kalagayan niya pati na ang magiging anak niya. Hindi isang kamalian ang pagbubuntis paliwanag ko sa kanya. Pinataas ko ang kanyang moral. Dumadating lang minsan na nagiging padalos-dalos ang isang tao sa mga desisyon pero hindi nangangahulugan na magiging miserable ang buhay niya.
Nagpasalamat siya sa alok ko pero hindi niya tinanggap ang suwestiyon kong ako ang tumayong ama ng ipinagbubuntis niya. Kahit siguro sakalin ko siya ay hindi na magbabago ang isip niya. I deserve someone better daw. Ako pa yata ang magiging miserable kapag nagkataon kasi kahit buntis ipinagtatabuyan na ako.
"Sofia, sana hindi magiging sarado ang puso mo matapos ang lahat ng ito."
"Hindi ko alam. Sa ngayon, ang iisipin ko muna ay kung paano ako tatanggapin ng mga magulang ko."
"Ang isipin mo ay ang anak mo. Hindi ang ibang tao. Tanggapin ka man o hindi ikaw pa din ang magdidikta ng kapalaran nyo."
"Maraming salamat sa mga payo mo. I'm glad naging parte ka ng buhay ko. Napakalaking pagkakamali ang pakawalan kita pero hindi kaya ng loob ko na ikaw ang papanagutin sa dinadala ko."
Nagpaalam na ako kay Sofia matapos niyang kumalma. Ibinilin kong huwag mahiyang tumawag kung kakailanganin ang tulong. Pumayag naman siya at sa katunayan ako pa daw ang kukunin niyang ninong. Ngumiti ako. Hinalikan niya ako sa pisngi bago tuluyang nagpaalam. Tumunog ang aking cellphone ilang hakbang mula sa pintuan. Huwag na daw akong bumalik bukas dahil nagdesisyon na siyang umuwi sa probinsya niya. Kung alam ko lang na huling halik na iyon, tinagalan ko na sana.
May kaunting kirot ang nabuo sa aking dibdib. Marahil dala ng awa para kay Sofia. Naglalakad akong wala sa aking sarili. Komplikado ang lahat sa akin. Wala pa akong karanasan sa pagpasok sa anumang relasyon kaya hindi ko alam kung tama o mali ang iniisip ko. Nagpatuloy ako sa paglalakad. Hindi ko alam kung tama ang lugar na tinatahak ko, ang alam ko lang ay gumagalaw ang mga paa ko. Kahit siguro kasama ko si Dora ay maliligaw pa din ako.
Natagalan din bago ako nagpasyang pumunta kay Jane. Alam kong uusisain ng babaeng iyon ang pagkikita namin ni Sofia. Iniisip ko pa lang, gumugulong na naman siya sa katatawa. Sigurado titigan na naman ako nun, ngingiti na labas lahat ng ngipin at saka ako popompyangin. Pakiramdam ko tuloy pinagkakatuwaan lang niya ang buong pagkatao ko.
Nakapwesto si Jane sa may balustre ng terrace noong dumating ako. Hindi niya namalayan ang pagdating ko dahil abala siya sa paggigitara. May talent din pala siya bukod sa pakikipaggigilan. Pwede ko pala siyang pagpagapin na bulag para magkapera naman paminsan. Pinanood ko muna ang paggalaw ng ulo niya at pinakinggan ang kanyang boses. Maganda. Malayo sa boses niyang madalas sumisigaw. Kaaya-aya sa pandinig at unti-unti, naging maaliwalas ang pakiramdam ko. I feel more comfortable.
"I don’t want to fall for you. I’m scared that you just might fall for me too." Malamig sa tenga ang boses kahit mataas na ang notes. Pwede kong gawing pampatulog kung di ako dalawin ng antok.
"Galing!" puri ko sa kanya na may mapang-asar pang tawa. "Talented!"
"I don't.. wah! Kanina ka pa dyan?" Lumapit siya sa akin ng padabog. "Ba't di ka nagsasalita?!"
"Bagong dating lang. Three songs pa lang ni Juris. Baka kasi mag-amok ka kung aabalahin pa kita." Gusto niya akong hampasin ng gitara pero nakatakbo na agad ako bago pa siya nakakilos. "Kanta ka na ulit. I don’t want to fall for you...."
"Asar naman oh! 3 songs na! Lumapit ka dito!"
"Ayoko ko. Kumanta ka muna!"
"Kapag patay ka na! Die!"
"Sama mo naman! Gusto mo na ba talaga akong mamatay?" seryosong tanong ko.
"Oh drama! Tadyakan pa kita dyan e."
"Pasalamat ka di kita pinapatulan!"
"At baket? Hindi naman ako natatakot sa'yo."
"Nakita mo ba malaking medal sa bahay? Award ko iyon sa Tapondo."
"Ulol!"
"Nagulat ka no? Marunong din akong magmartial arts. Pasalamat ka hindi mainitin ang ulo ko."
"Tapondohin mo mukha mo! Award mo iyon sa chess sabi ng Mommy mo!" Patay buko. Hindi ko naman alam na pati nanahimik na medal sa dingding kanilang pagkukwentuhan. "Pasok ka na nga sa loob bago pa magsalubong ang kilay ko."
Hinila niya ang kamay ko at iniikot ang kanyang braso sa bisig ko. Noong una natakot pa akong mabalian ng buto pero wala naman siyang ginawang masama. Malambing pa din siya kahit may threat na sa buhay ko.
"May brownies diyan. Alam kong mahilig ka dyan lover boy!"
"Niluto mo? Sarap ha," unang kagat ko pa lang lasap ko na ang kakaibang sarap.
"Nang-aasar ka ba? Binili ko yan. Wala akong alam sa kusina!" Nanlisik ang mata ni Jane daig pa ang pusang muntik ng masagasaan.
"Sorry! Akala ko kasi luto mo." Hindi ko napapansin na naaliw na ako kahit puro pagtatalo lang ang ginagawan namin.
"Anon balita sa lakad mo kanina?" Umiling lang ako. "Aw. Bawi na lang sa sunod."
"Ano yun promo ng sabon?"
"Does it hurt?"
"Tinatanong pa ba yan?" Hindi ko na sinabi kay Jane ang kinakaharap ni Sofia ngayon. Mabuting hindi maungkat ang lahat para maiwasan na din ang marami pang tanong. Baka lumabas pa na masama babae si Sofia kung hindi maayos ang pagkukwento ko.
"Sorry. Don't be sad. Life has its own way of making us smile. Kahit pa sabihin pa sa sarili natin na hindi kaya o hindi na ngingiti muli."
"Lalim nun ah."
"Siyempre. Ako pa!" pagmamalaki niya.
"Paminsan-minsan pala tumatama ka din."
Namewang siya sa harap ko habang tumatawa ng malakas. "And know, tumingin ka lang sa akin mapapangiti ka na!" Ngayon ko lang narealize na may babae din pala malakas mambola.
itutuloy...
friday na ulit ang kasunod. baka hindi muna ako makapagreply sa mga comments madami lang talaga ginagawa. Isiningit ko lang talaga to. Kaya pafollow naman sa fb : facebook.com/tuyongtinta
