His Last Flight

Nakakamiss. Ilang oras pa lang akong umalis ng bahay nina lolo at lola namimiss ko na agad sila. Iba talaga ang pakiramdam kapag kasama ang mahal sa buhay. Sabagay sila lang naman talaga ang kapamilya ko kaya di ko mapigilan ang tuwa kapag kasama ko sila. Nakaparefreshing. Naalis ang mga negative vibes na dala ng mga microfinance applicants.

Naiiyak pa ang lola noong inihatid ako sa airport. Hindi pa man ako nakakaalis ay tinatanong na agad ang pagbalik ko. Nangako ako na babalik din agad ng Cebu. Siguro kapag may leave pa o kapag biglang nagdeclare ng holiday si PNoy.

Tanaw ko sa bintana ng eroplano ang unti-unting pagbabago ng Metro Manila. Maganda ng tingnan ang skyway, mga condo at mga lumilipad na ibon. Maliban sa mga kalawanging mga yero ng bahay na sumasalubong sa lahat ng pa-landing na eroplano.

Inihanda ang aking sarili. Ilang minuto na lang pababa na ang eroplano. Tiningnan ko ang mga gamit sa paligid ng upuan at siniguradong walang naiwan.

Superhero

Natatandaan ko pa noong sinalubong ng sapak ni Erpat si Jethro sa aming pintuan. Putok ang ibabang labi ng kaibigan ko at muntikan pang mabuwal sa kanyang kinatatayuan kung di agad nakahawak sa akin. Nagbabala na noon si Erpat na huwag akong isama sa kalokohan. Ang hindi alam ni Erpat ang taong sinapak niya ay ang humikayat sa aking umuwi. Kung sino pa ang itinuturing ni Erpat na patapon ang buhay ay ang nagpaunawa sa akin na para sa ikabubuti ko ang gusto ng magulang ko.


Ang nanlilisik niyang mata ang nagtaboy kay Jethro palayo ng aming bahay. Hindi iyon ang unang beses na napagbuhatan niya ng kamay ang kaibigan ko. Minsan ko ng ipinaliwanag na kahit maraming bisyo si Jethro, kailanman ay di ako hinikayat. Pero sarado ang utak niya sa paliwanag. Alam ng erpat ko na kahit usok ng yelo ay sinisinghot ni Jethro kaya pilit niya akong pinalalayo. Hindi daw magtatagal ay susubok na din ako kung hindi ako iiwas. Hindi niya maunawaan na may sarili akong pag-iisip kaya di ako gagawa ng alam kong makakasama sa akin. Malalim lang talaga ang aming pinagsamahan ni Jethro kaya di basta mabibitawan ang pagkakaibigan.

Alamat kung Bakit Wala nang Maginoo

Kung naasar ka sa mga feeling gwapo, ibahin mo si Morgan. Pambihira ang mga katangian n'ya. Siya ang definition ng tunay na lalaki! Handa niyang iyakan ang babaeng mahal n'ya wag lang mawala. Mapagkumbaba kung kinakailangan, humihingi ng patawad ng walang alinlangan at sincere sa mga binibitawang salita. Matagal nga lang siya maligo dahil ang paniniwala niya ang may mababago pa sa kanyang itsura.

Naniniwala s'yang ang mundo ay hindi lamang umiikot sa kanyang axis kundi pati na din sa pag-ibig. Tama! Isang hopeless romantic si Morgan. Para sa kanya isang beses lang dapat lumuha ang babae at iyon ay kapag niyaya ng lalaki na magpakasal.

Mental- Maikling Kwentong Pambata

"Ang drawing ko po ay tungkol sa pagkain ng masustansyang pagkain. Sa gabay po ng magulang, magiging masigla ang bawat bata kung kakain ng tama. Ang Go, Grow at Glow foods ay makakatulong para maiwasan din ang anumang sakit!" Masayang bumaba ng stage si Ashley pagkatapos ipaliwanag ang kanyang entry sa poster making contest. Pinagbutihan niya sa abot ng kanyang makakaya ang isinaling poster dahil siya ang kumakatawan ng section nila.

Proud naman ang kanyang ina habang nanonood. Bilib siya sa kanyang anak dahil malakas na ang loob ng bata sa pagsasalita sa harap ng maraming tao, bagay na hindi nagawa noon. Sinalubong niya ng yakap ang anak.

"Galing mo anak," puri ni Maicy. "You made Daddy and I very proud!"

"Talaga po, Mommy? Pinagbutihan ko po talaga 'to!"

"Sana manalo ka Ashley!" sigaw ng isa sa mga kaklase niya.

"Oo nga!" Sang-ayon pa ng ilan. Napangiti si Ashley dahil buo ang suporta ng kanyang magulang, guro at kaklase.

Wallet

Sobrang sakit ng aking katawan. Ramdam ko ang pagod dala ng madaming trabaho kahapon. Hindi mahulugang karayom ang dami ng tao kahapon sa supermarket na pinagtatrabahunan ko. Maraming nag-aagawan, nagpapanic at nagkakagulo dahil sa sale. Lahat masaya. Maliban sa amin.

Closure sale na. Ibig sabihin bilang na ang araw naming mga empleyado. Gutom sa may pamilya. Mabigat ang kilos ko papasok ng trabaho. Iniisip ko kung paano na ako bukas at sa mga susunod pang araw. Wala akong ipon dahil hindi naman kalakihan ang aking sweldo at kadalasan mas malaki pa ang gastos.

Sarado ang kainan ni Senior Pedro. Mapapamahal ako kung kakain ako sa ibang kainan. Hindi na din sasapat ang pera bago magsweldo kung gagastos ako ng mas malaki sa nakasanayan. Magkakape na lang siguro ako at tinapay, ang mahalaga may laman ang tyan.

Hands of the Clock

Alam mo ba iyong pakiramdam na pagod na pagod ka na pero wala ng maramdaman dahil manhid na ang katawan? Napakabigat kumilos. Tipong papasok pa lang ay gusto na ulit matulog. Lalo kapag uuwi ng bahay na alam mong walang sasalubong, swerte na kung may ipis man lang na manggugulat pagpasok. Ibinabad ko ang aking sarili sa shower para makaramdam kahit konting gaan ng pakiramdam. Sana may kakaibang bagay na mangyari ngayon araw para man lang mabago ang mood.

Sa Lagalag ng Tiaong ang naging sunod kong assignment. Hindi naman naging mahirap ang paghahanap ko dahil anak ng dating kapitan ng barangay ang pakay ko. Kilala nga ang kanilang pamilya sa pagiging maimpluwensya dahil na din sa mahabang serbisyo ng kanilang angkan.

Love Bus - Final Chapter

Chapters 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |14 |15 | 16|17|18|19 | 20 |21|22

"Saan tayo pupunta?'" usisa ni Christine.

"Uuwi na. Ikaw na lang ang magdrive!" dismayadong wika ni Miel.

"Sorry.. Ako ang tumawag kay Andrew para pumunta dun.."

"Alam ko! And I hate it. Wala namang ibang magtuturo kung nasaan tayo. Hindi ko lang maiisip na magagawa mong makipagsabwatan. Nag-alaala talaga ako noong nawalan siya ng malay pero kalokohan lang pala."

"Teka, wala akong alam doon..."

"Ang alam lang niya ay paglaruan ako! Siguro karma lang sa akin." Hinawakan ni Miel ang kanyang bibig. Pinigilan niyang maiyak.

Nagtaas lang ng balikat si Christine at nagpatuloy sa pagmamaneho. Hindi na nga siguro dapat siya nakikialam sa dalawa pero gusto naman niyang maging masaya ang kaibigan kaya tinutulungan niya si Andrew na umamin sa nararamdaman.

"Anong plano mo ngayon?"

"Ihatid mo ako sa terminal. Babalik na ako ng Manila."

"What? Kararating ko lang uuwi na agad! Nahihibang ka na talaga?"

"No. Gusto ko lang lumayo. Pwedeng dumito ka muna."