Back Ride

Pagkatapos kong kausapin si April sa telepono ay sumakay na agad ako ng tricycle. Medyo nahirapan ako sa exam kaya madami akong naconsume na oras. Nasa may bus terminal na daw si April. Plano namin pumasyal ng medyo malayo upang magbonding. Matatagalan na ulit kami magkita kasi sembreak na. Pinilit kong pagkasyahin ang aking sarili sa bakanteng upuan sa may bandang likuran ng driver. Kinailangan ko pang yumuko para sumakto ang clearance ng bubong.


"D'yan din pumapasok ang anak ko," may pagmamalaking wika ng tricycle driver at halata sa ngiti niya na naghihintay siya ng reaksyon mula sa akin. Bago pa lang umalis sa tapat ng unibersidad ang tricycle ay matagal siyang nakatitig sa uniform ko, hindi na siguro nakatiis kaya naibulalas ang saloobin sa akin. Halatang proud siya sa anak niyang doon nag-aaral lalo't may kamahalan ang tuition.

Aral sa Isang Guro

Suportahan ang aking entry sa Pinoy Expats/OFW Blog Awards 2011. Kung may oras ka, iboto ang kwento ito sa Pinoy Expats/OFW Blog Awards 2011 website, sa voting poll, entry number 14. tuyong tinta ng bolpen under 2011 OFW SUPPORTERS. Thanks!



______

Sapat kaya o kulang ba ang taguring bagong bayani, buhay na bayani, bayani ng makabagong henerasyon sa mga OFW? May panukat ba o batayan para tawaging bayani? Kailangan bang nasa ibang bansa ka para magkaroon ng ganitong label? Ang kabayanihan ba ay ang pagtulong sa bansa o dapat may dala kang pagbabago?

Pero paniniwala ni pinsan, pampalubag-loob lamang ng gobyerno ang salitang bayani sa mga OFW. Tipong kahiyaan lang kasi wala silang magawang paraan para solusyunan ang ilang henerasyon ng problema sa trabaho. Ilang presidente at ilang palit na din ng mukha sa pera pero wala pang malinaw na sagot sa problema. Sa sistema ngayon hindi mo pwedeng panghawakan ang tinapos mo. Tatlo o apat na taon mula ngayon, wala ka ng trabaho dahil sa kumakalat na outsourcing. Sa Pilipinas hindi uso ang security of tenure. Ang mahalaga makakasingil sila ng income tax, percentage tax, excise tax, value added tax at sa susunod pati paghinga ay may tax na din! Halos isuka na ni pinsan ang pagiging Pilipino. Sa katunayan ang galit niya sa Pilipinas ang nagtulak para makipagsapalaran sa Thailand. Tanong pa n'ya, kasama pa din ba siya sa bayani nilang ituring kung pansariling kapakanan na lang ang iniisip? Sa isip ko, hindi lang si pinsan ang may himutok na ganyan, kadalasan naghihintay lang may makarinig o mas pinipiling manahimik lang.

Pulang Drum

Nakasilip ang bata sa pulang drum sa likod ng aming bahay. Maging ang mga baboy sa kulungan ay nahihiwagahan sa kanyang ginagawa. Matagal siyang nagpupumilit dumukwang para silipin ang loob kung hindi pa siguro napagod ay hindi kukuha ng bato upang tuntungan. Kagigising ko pa lang kaya hindi pa sumisiksik sa aking isip ang kasipigan kong taglay. Isa pa, sinasariwa ko pa ang ginawa ni Ella kagabi sa camfrog. Hinayahaan ko lang ang bata sa kanyang ginagawa hindi naman nagugulat ang mga baboy na mas mahal pa sa akin ni Nanay.

Noong bata ako madalas din akong sumilip sa pulang drum. Kapag puno ng tubig ang drum aliw na aliw akong ilubog ang aking mukha. Gumagawa din ako ng bula o kaya ang pinasisirit ang tubig gamit ang aking mga kamay. May oras na nagpapaligsahan kami ng kapatid ko sa pagsigaw at palakasan ng alingawngaw mula drum kung wala namang laman. At kung aatake ang kakulitan habang nasa loob ng drum ang ulo ng kapatid ko ay bigla kong hahampasin ng malakas ang gilid ng drum. Tatakbo na ako dahil alam kong magsusumbong na siya sa Nanay ko. Magrereklamo na naman na binabasag ko ang kanyang eardrum na ang kalalabasan pareho kaming parurusahan.

Vote for my SBA Entries

Alam mo bang may magagawa ka sa loob lamang ng isang munito?
May dalawang link sa ibaba, pindutin lamang ang link at lalabas ang aking entry sa Saranggola Blog Awards. Makikita ang like button sa dulo ng kwento. Pindutin lamang ang like para makatulong sa kailangan kong boto. Mas ikatutuwa ko kung babasahin mo ang kwento at ishare pa sa iba. Tama ba?

1.Ang Manikang Hindi Nilalabhan - Maikling Kwentong Pambata

2. Chess Match Maikling Kwento.


Hanggang November 30 ang botohan. Kaya pwede pang ipamalita. :)

Nagpapasalamat,

panjo

Ang Manikang Hindi Nilalabhan

"Hindi ko po gustong kalaro si Anjie, Mommy," wika ni Emerald sa kanyang ina nang matanaw sa bintana si Anjie.

"Bakit naman? Mabait naman siya at palaging nakangiti."

"Sabi ni Atasha at Sion huwag ko daw siya kabati. Nakakatakot kasi iyong dala niya palaging manika. Luma at sira-sira pa. Parang manika ng witch!"

Napangiti si Ressie sa sinabi ng anak. "Masyado ka namang nagpapadala sa mga nababasa at napapanood mo. Ang pagtuunan mo ng pansin ay ang aral na mapupulot mo sa kwento."

Lumapit si Emerald sa tenga ni Ressie. "Kasi po Mommy, madami namang silang laruan pero iyon palagi ang dala niya. May kapangyarihan siguro ang manikang iyon," pabulong na sagot nito. "Sabi pa ni Sion baka nga daw naglalakad sa gabi! Nakakatakot!" Tumalon at nagtago sa sofa si Emerald noong napansing nakatingin sa kanya si Anjie.

Chess Match - Maikling Kwento

"Uwi na tayo. Naghihintay na si Mama," wika ni Daniella. Nakangiti ang kanyang mga labi pero hindi ang kanyang mga mata. Batid kong hindi pa niya gustong umuwi. Dangan na nga lamang at palubog na ang araw kaya kailangan na naming umalis sa aming paboritong lugar.

"Sigurado ka, Daniel?" Kinalakihan ko na ang tawagin siyang Daniel dahil mas komportable siyang kalaro ang mga lalaki . Mas gusto niyang tumakbo at pawisan kaysa maglaro ng manika sa loob ng bahay.

Tumango siya at hinawakan ang aking kamay. Nauna siyang maglakad sa akin na may halong pananabik. "Lakad ulit tayo. Bukas doon tayo sa may dam. Matagal na akong di nakakarating doon." Tinitigan niya ako na halatang naglalambing pagkatapos ay tinanaw ang malawak na pag-aagawan ng dilim at liwanag. "Huwag mong kalimutan ang chessboard."

Bahay Kubo

Mapula-pula na ang ulap sa dakong silangan ng Dayap. Pasikat na ang araw. Mistulang nainip ang araw sa mahabang gabi kaya agad sumilip. Umaga na pero marami pa ang di nakakatikim ng pahinga. Pahupa pa lamang ang takot sa minsang dumanas ng pait ng katotohanan. Maging ang batang nagbibigay aliw sa pamilya ngayon ay nagsusumigaw at nakaririndi na.

Ang galos ng matandang lalaki sa kanyang braso ay alaala ng kaguluhang nangyari kahapon. Balakid sa kanyang pagkilos ang pagpupumilit ng langaw na makadapo sa sariwang sugat. Dumagdag pa ang walang katiyakang pananatili sa lugar. Malaki ang naging pinsala kaya tinipon niya ang mga pwede pang pakinabangan. Ang kaserolang paglalagyan sana ng pagkain kagabi ay nagsibling tipunan ng pako at turnilyo.