Skinpress Rss

Kalsiki : The Curse of the Blue Moon - 3


Chapter 1 |2|


Isinilang ang isang malusog na batang lalaki. Ang Kalsiki. Sa kanyang paglaki maraming mata ang nakasubaybay. Ilang buhay na din ang ibinuwis sa kagustuhang maprotekhan o mapatay ang bata.
Isa sa naging biktima ng karahasan ay ang mismong magulang ng Kalsiki.

Ang Bakuya naman ay patuloy sa pagbawi ng kanyang lakas. Isang avatar na lamang ang hinihintay para muling maghasik ng lagim ang mapaminsalang nilalang. Naghahanda na din ang mga Panther para patayin ang Arquiza.

Biglaan ang pagsulpot ni Sintoni sa apartment ni Philip. Ipinatawag na din niya ang iba pang kasapi ng Luna para ibalita ang unti-unting paglakas ng kanilang kalaban.

Kalsiki :The Curse of the Blue Moon - Chapter 2





Part 1 |

Sa isang lugar na akala ng lahat ay tahimik, ay nananahan ang Bakuya. Maihahambing ang itsura ng Bakuya ay isang kuneho maliban sa nanlilisik nitong mga mata at malalaking pangil. Nakaambang ang kapahamakan sa sinumang mangahas dumaan. Maliit pero mapanganib.

"Jin, nakarating na sa kaalaman ng Arquiza ang pagpapakawala natin sa Bakuya," balita ni Soliven sa pinuno ng mga Panther. "Kumikilos na ang mga Luna." Luna ang grupong pinamumuan ng Arquiza. Sila ay ang huling lahi ng mga taong may kakaibang lakas at isinisilang lamang sa tuwing may nagaganap na lunar eclipse.

"Magaling. Umaayon ang lahat sa plano. Papatayin natin ang Arquiza sa sandaling umalis ang kanilang grupo para hanapin ang Bakuya."

Kalsiki : The Curse of the Blue Moon


"Nakawala ang Bakuya!" Sigaw ni Sintoni. "Isang butas sa kanluran ng Hartes ang nilikha para daanan ng Bakuya."

"Paano nangyari? Delikado!" Tumakbo si Chido palapit sa kulungan. "Sino ang pangahas na umalis ng seal?!"

"Maghahasik ng gulo ang Bakuya kapag hindi agad nahuli!" sigaw ng isa pa.

"Takpan muna ang butas bago pa may ibang nilalang ang makawala," utos ng Arquiza, pinuno ng angkang La Luna.

"Pero paano ang Bakuya?" tanong ni Chido.

"Mahina ang Bakuya habang wala pang nakikitang avatar. Isa pa, walang may kakayanan gumawa ng seal para ikulong siyang muli," paliwanag ng Arquiza.

"Anong gagawin natin ngayon, pinuno?" usisa ni Antera. "Kapag natunugan ni Hades ang pagtakas ng halimaw maaring gumawa siya ng paraan para maghasik ng gulo."

"Susundan ko ang Bakuya," matigas na wika ni Chido. "Ikukulong ko siya gamit ang Rendo!"

"Huwag! Ilalagay mo sa alanganin ang buhay mo at ang buong angkan!" pigil ng ama ni Chido. "Isipin mo kung makawala ang Bakuya sa Rendo, ikaw ang hihigupin ng seal at kapag nangyari 'yon mawawalan ng saysay nag Rendo ng bawat isa sa atin."


Nabahala ang lahat. Isang malaking banta sa katahimikan at balanse ng buhay ng lahat ng nilalang kung di mapupuksa o maikukulong muli ang Bakuya. Sa sandaling makakuha ng avatar o mapasok sa katawan ng isang nilalang ay siguradong lalakas ito ay magtataglay ng mapanirang kapangyarihan.


"Wala tayong gagawin? Hindi tayo kikilos? Maghihintay lang tayo?" nababahalang singit ni Emer.

"Tama. Maghihintay lang tayo," mahinahong sagot ng Arquiza. "Hihintayin natin ang pagdating ng Kalsiki. Siya lang ang may sapat na kapangyarihan upang ikulong muli ang Bakuya."

"Ano? Ang Kalsiki?!" Pagtataka ni Sintoni. "Pero minsan lang isilang ang isang Kalsiki."

Apple




Request na dula. Hindi ko talaga forte ang ganito pero sinubukan.

Thelma, 25 - pasyente. payat at suplada.
Sander, 32 - attending physician ni Thelma.
Charles, 67 - doctor. ama ni Sander.
Glenda, 25 - kaibigan ni Thelma.
Maris, 9, special child, room mate ni Thelma sa ospital.
Eve, 24 - personal nurse ni Maris.
Harry, 23 - tatay ni Maris


Unang Yugto

Malalim na ang gabi. Nakatanaw si Sander sa malayo nang mapansin siya ng ama. Lumamig na ang kapeng naiinip sa paglapat ng labi ni Sander sa tasa.

Sander : Pa, Bakit gising ka pa?

Charles : Hindi pa dapat ako ang nagtatanong niyan? Kanina pa kita tinitingnan. Ano bang gumugulo sa isip mo?

Sander : Wala po. Hindi lang po ako makatulog.

Charles : (tumingin sa tasa ng kape) Caffeine. Hindi makatulog o ayaw matulog. Iniisip mo pa din ang babae kanina? Sinasabi ko sa'yong hindi mo dapat haluan ng personal na buhay ang propesyon natin.

Sander : Nagtataka lang po ako. Hindi siya nagsasalita at di talaga sia nakikioperate sa mga dapat niyang gawin.

Charles : She needs a counselor. Doktor tayo, gagawin natin ang lahat para makapagligtas pero kung ano man ang itinatago nila sa loob labas na tayo dun. Kung lagi kang interesado sa bawat pasyente, lahat ng may sakit iiyakan mo. Grow up, son!

Sander : Nakita n'yo ba ang lab result kanina sa ulo n'ya? Maaring lumala pa kung di maagapan.

Charles : Don't act na parang baguhan, need lang i-clip ang namamagang bahagi. An eight hour surgery will resolve it.

Sander : Pero ayaw niya. Hindi nga makausap. Ayaw kumain.

Charles : That's another issue. Kahit operahan mo siya kung ayaw naman kumain, mamamatay din. Good night. You need to rest.

Pamakawan - Maikling Kwento


"Kamusta, anak?"

Blankong mukha ang sagot ko sa tanong ni Rolando. Hindi ko inaasahang ang taong kinamumuhian ko ang sasalubong sa aking pag-uwi. Umuwi na pala siya, dumalaw siguro. Kamusta? Para bang wala siyang naalala sa mga ginawa niya at kamusta agad ang tanong niya. Ni hindi ko nga siya matawag na Tatay.

"'Nay, anong ginagawa niya dito?"

"Dito na muli titira ang tatay mo."

"Ano?"

Malaki ang bahay pero pakiramdam ko ay napakasikip dahil sa presensya ni Rolando. Matagal ng burado sa isip ko na may ama ako. Anim na taon ako noong una siyang umalis ng bahay. Nagmamakaawa noon ang nanay habang nakahawak sa kanyang mga binti pero tila bingi siyang umalis at hindi man lang nakuhang lumingon. Wala akong alam noon sa nangyayari pero ramdam ko ang kirot lalo noong niyakap ako ng nanay. Lumuluha at nagtatanong kung paano na kami.

Hindi ko na nakitang ngumiti noon ang nanay. Bata lang ako, anong magagawa ko para mapawi ang lungkot niya? Wala. Gabi-gabi siyang nakaharap sa altar. Nakapikit at lumuluha. Yakap ang tanging sukli ko sa bawat hikbing nadidinig ko. Hindi ko man maibsan ang sakit na nararamdaman niya gusto kong malaman niyang hindi siya nag-iisa. Isinumpa ko noon na iyon na ang huling patak ng luhang mangagaling kay nanay.