People come and go ika nga kahit gaano pa kayo kaclose dati. Kadalasan ang una natin nakakalimutan ay iyong mga nilalamon ng kalungkutan. Tipong kahit sa social media ay nag-eemote o hindi nauubusan ng drama kahit sa nawawalang butones. Identified sila as toxic people.
Isa ako sa kanila. Toxic na taong tila may nakakahawang sakit. Hanggang sa natuto o nasanay na sigurong dumistansya sa tao.
Kanina matagal akong nakatitig sa memories na feed sa account ko. Hindi iyon tao. Isang larawan na nagpabago ng buhay ko-- Magnum ice cream.
Patay na dapat ako. Isa sa mga dinadalaw sa sementeryo at tinitirikan ng mga taong biglang nakakaalala sa akin o nagtaka kung bakit ako nagpakamatay.
"Pwede bang sa akin na lang yan? Kahit bayaran ko ng doble."
Masakit sa tenga noon ang subject na economics, pero kapag daw nakadinig ng salitang tila may bid price ang tawag doon ay elasticity. Turo iyon ng ex kong mahilig sa economics, sobrang daming demand.
"Ha? Hindi man sa pagdadamot pero nahirapan akong maghanap nito. Sold-out sa lahat.."
"Paano kung sabihin kong nasa bucket list ko yan para mabuhay? Nakakatawa pero seryoso ako."
"Nakakatawa talaga. Kasi nasa bucket list ko to bago mamatay."
"Seryoso?"
Seryoso."
"Anong kwento mo? Sarap kaya mabuhay."
"Oo masarap mabuhay kaya nga nandito ako ngayon sa Subic. Sabi nila masarap daw to, gusto ko sana tikman bago ako magpakalunod sa dagat."
"Hindi ko gets. Anong meron dito sa Subic?"
"Dati akong OFW. Nilamon ako ng kalungkutan doon, may isang random stranger na gaya mo ang nagpasaya sa akin. Umuwi sya dito tapos nawalan na kami ng contact. I-surprise ko sana sya. Kaso."
"Ikaw na nasurprise?" Tumango ako. "Dahil lang doon? Magpapakamatay ka na?"
"Alam mo magaling naman ang kahit sino magpayo. Pero kapag ang involve ay sarili, nabibingi, lutang ang utak at ayaw tumanggap. Sa dami ng pinagdaanan ko at pakikipaglaban sapat na siguro ang inilagi ko dito. Saka hindi naman ako nag-eexist. Dual sim ang phone ko pero kahit yung dalawang network hindi na nakaaalala magpadala ng message. Maglalangoy ako ng malayo, mag-iisip at pipikit. Ikaw anong sakit mo?"
"Wala akong sakit. Ang anak ko. Siya na lang ang kasama ko. Kapag nawala siya, patay na din ako. Sobrang saya ko kapag nakikita ko siyang nakangiti. Gusto niya yang ice cream kaso sobrang hirap naman hanapin."
"May kanya-kanya tayong struggle. Pwede tayong pumili ng to fight or to concede. Walang pwedeng magdikta para sa buhay natin. Hiram lang ang buhay at choice ko na kung isoli agad para magamit ng iba. Mapakinabangan."
"Pwede ba bago ka mamatay dalawin mo muna ang baby ko. Baka sya ang maging beneficiary ng buhay mo.."
Tunay ngang mapaglaro ang tadhana. Noong inakala kong talunan na ay sa huling baraha pa pala ako makakahanap ng jackpot.
"Tao po! May magandang babae ba sa loob?"
"Password?"
"Magnum ice cream."
"Pasok po. Papa!"
"Mommy mo? Masama pa ba ang pakiramdam?"
"May surprise daw sya sayo."
"Ano daw nak?"
"Hindi ko po alam. Pero may ipinatong sya sa dyan may ref, nakangiti noong may dalawang lines na lumitaw ."
-WAKAS-
Isa ako sa kanila. Toxic na taong tila may nakakahawang sakit. Hanggang sa natuto o nasanay na sigurong dumistansya sa tao.
Kanina matagal akong nakatitig sa memories na feed sa account ko. Hindi iyon tao. Isang larawan na nagpabago ng buhay ko-- Magnum ice cream.
Patay na dapat ako. Isa sa mga dinadalaw sa sementeryo at tinitirikan ng mga taong biglang nakakaalala sa akin o nagtaka kung bakit ako nagpakamatay.
"Pwede bang sa akin na lang yan? Kahit bayaran ko ng doble."
Masakit sa tenga noon ang subject na economics, pero kapag daw nakadinig ng salitang tila may bid price ang tawag doon ay elasticity. Turo iyon ng ex kong mahilig sa economics, sobrang daming demand.
"Ha? Hindi man sa pagdadamot pero nahirapan akong maghanap nito. Sold-out sa lahat.."
"Paano kung sabihin kong nasa bucket list ko yan para mabuhay? Nakakatawa pero seryoso ako."
"Nakakatawa talaga. Kasi nasa bucket list ko to bago mamatay."
"Seryoso?"
Seryoso."
"Anong kwento mo? Sarap kaya mabuhay."
"Oo masarap mabuhay kaya nga nandito ako ngayon sa Subic. Sabi nila masarap daw to, gusto ko sana tikman bago ako magpakalunod sa dagat."
"Hindi ko gets. Anong meron dito sa Subic?"
"Dati akong OFW. Nilamon ako ng kalungkutan doon, may isang random stranger na gaya mo ang nagpasaya sa akin. Umuwi sya dito tapos nawalan na kami ng contact. I-surprise ko sana sya. Kaso."
"Ikaw na nasurprise?" Tumango ako. "Dahil lang doon? Magpapakamatay ka na?"
"Alam mo magaling naman ang kahit sino magpayo. Pero kapag ang involve ay sarili, nabibingi, lutang ang utak at ayaw tumanggap. Sa dami ng pinagdaanan ko at pakikipaglaban sapat na siguro ang inilagi ko dito. Saka hindi naman ako nag-eexist. Dual sim ang phone ko pero kahit yung dalawang network hindi na nakaaalala magpadala ng message. Maglalangoy ako ng malayo, mag-iisip at pipikit. Ikaw anong sakit mo?"
"Wala akong sakit. Ang anak ko. Siya na lang ang kasama ko. Kapag nawala siya, patay na din ako. Sobrang saya ko kapag nakikita ko siyang nakangiti. Gusto niya yang ice cream kaso sobrang hirap naman hanapin."
"May kanya-kanya tayong struggle. Pwede tayong pumili ng to fight or to concede. Walang pwedeng magdikta para sa buhay natin. Hiram lang ang buhay at choice ko na kung isoli agad para magamit ng iba. Mapakinabangan."
"Pwede ba bago ka mamatay dalawin mo muna ang baby ko. Baka sya ang maging beneficiary ng buhay mo.."
Tunay ngang mapaglaro ang tadhana. Noong inakala kong talunan na ay sa huling baraha pa pala ako makakahanap ng jackpot.
"Tao po! May magandang babae ba sa loob?"
"Password?"
"Magnum ice cream."
"Pasok po. Papa!"
"Mommy mo? Masama pa ba ang pakiramdam?"
"May surprise daw sya sayo."
"Ano daw nak?"
"Hindi ko po alam. Pero may ipinatong sya sa dyan may ref, nakangiti noong may dalawang lines na lumitaw ."
-WAKAS-
