Lumipas na ang araw ng mga patay. Tahimik na ulit ang lugar na minsang pinuno ng liwanag at maingay na nilalang.
A-uno ng nobyembre noon. Alas dos ng umaga. Bihirang pagkakataong makipag-usap ako sa mga tala habang nakahiga sa damuhan. Nandoon ako upang dalawin ang aking mga kamag-anak na minsan ko lamang nakausap. Buhay man o patay.
Umihip ang hangin. Nakakatawa ang reaksyon ng aking mga pinsan habang tinatakot ang kanilang mga sarili. Pilit silang nagkukuwentuhan ng mga bagay na may kinalaman sa multo. Sa kaluluwa.
Tinanong nila ako. "Ikaw pinsan?"
"Oo nga." Sundot pa ni Juls.
"Ano?" tanong ko.
"Magkwento ka!" Bulyaw ni Edriz.
"Hindi ako mahilig sa ganyan. Isa pa, nasa paligid lang ang mga patay. Isipin nyo na lang na bumangon lahat 'yan."
"Pero mas okay kung nakakatakot ang delivery," si Ebrin.
"Mas nakakatakot mas okay!"
Iginalaw ko ang aking balikat at nagbigay ng karampot na ngiti. "Ang mga kamag-anak natin, tinatawaan tayo ngayon. Bakit daw noong buhay pa sila hindi naman tayo dumadalaw? Tapos mamamatay na daw ang iniikutan nila sa ulo ngayon."
"Grabe naman yon. Wag ganun insan."
Lumipas na ang araw ng mga patay. Tahimik na ulit ang lugar na minsang pinuno ng liwanag at maingay na nilalang.
A-singko. Bumalik ako ngayon. Dinalaw ko ang puntod ni Ebrin. "Kwentuhan ulit tayo?" alok ko sa kanya.
- wakas-
A-uno ng nobyembre noon. Alas dos ng umaga. Bihirang pagkakataong makipag-usap ako sa mga tala habang nakahiga sa damuhan. Nandoon ako upang dalawin ang aking mga kamag-anak na minsan ko lamang nakausap. Buhay man o patay.
Umihip ang hangin. Nakakatawa ang reaksyon ng aking mga pinsan habang tinatakot ang kanilang mga sarili. Pilit silang nagkukuwentuhan ng mga bagay na may kinalaman sa multo. Sa kaluluwa.
Tinanong nila ako. "Ikaw pinsan?"
"Oo nga." Sundot pa ni Juls.
"Ano?" tanong ko.
"Magkwento ka!" Bulyaw ni Edriz.
"Hindi ako mahilig sa ganyan. Isa pa, nasa paligid lang ang mga patay. Isipin nyo na lang na bumangon lahat 'yan."
"Pero mas okay kung nakakatakot ang delivery," si Ebrin.
"Mas nakakatakot mas okay!"
Iginalaw ko ang aking balikat at nagbigay ng karampot na ngiti. "Ang mga kamag-anak natin, tinatawaan tayo ngayon. Bakit daw noong buhay pa sila hindi naman tayo dumadalaw? Tapos mamamatay na daw ang iniikutan nila sa ulo ngayon."
"Grabe naman yon. Wag ganun insan."
Lumipas na ang araw ng mga patay. Tahimik na ulit ang lugar na minsang pinuno ng liwanag at maingay na nilalang.
A-singko. Bumalik ako ngayon. Dinalaw ko ang puntod ni Ebrin. "Kwentuhan ulit tayo?" alok ko sa kanya.
- wakas-
