An Old Story

"Hinihintay ko si Mariano. Hinihintay mo din ba siya?" salubong sa akin ng matandang babae ilang sandali bago pa ako makaupo sa upuang yari sa apitong. Katatapos ko lang bumisita sa elementary school ng San Antonio. Doon kasi nagtuturo si Mrs. Arana, ang gurong mahilig sa pagbebenta ng mga bagay mula house and lot, ice candy, bulak hanggang memorial plan. Gusto niya ng dagdag na puhunan at microfinancing ang naisip nilang solusyon. Mahaba ang aming napag-usapan, madalas mga plano sa mga gusto pa niyang pasuking negosyo. Humingi pa siya sa akin ng ilang suggestion tungkol sa banking.

Medyo pagal pa ang aking katawan kaya naisipan kong magpahinga muna bago bumalik ng opisina. Mahaba din pala ang aking naging byahe. At sa aking pag-upo ay bigla akong kinausap ng matandang babae.

Ngumiti ako sa kanya bilang tanda ng paggalang. "Magpapahinga lang po sana ako. Dito po ba siya nakaupo?" Sa aking palagay, hindi sila naglalayo ng edad ng aking lola. At tulad niya, mahilig din magpaunlak ng usapan sa mga taong hindi kakilala. Hindi malayo ang loob sa kahit kanino kumbaga.

Kalsiki : The Curse of the Blue Moon - 5

Dalawang lalaki ang nakatingin sa malayo sa may tulay na naghahati sa San Andres at San Pedro. Kung pagmamasdan ay hindi sila magkakakilala pero ang di nila paglapit sa isa't isa ay paraan lamang para itago ang kanilang identity.

"Nalantad na ang anyo ni Zardy..." wika ni Beska habang naglalakad sa noon ay nakatigil sa may paanan ng tulay na si Jin. "Naramdaman ng isang Chidoya ang aura niya."

"Paano?" gulat na tanong ni Jin. "Mawawalan tayo ng contact sa loob eskwelahan."

Umupo si Beska sa isang malaking bato. Nagsuot ng salamin at sinimulang buklatin ang pahina ng hawak na libro. "Nahulog siya sa trap ng Chidoya. Nagkunwaring nangongopya ang Chidoya para ipatawag sa Dean's Office. Nagpakawala ng sealing curse at tuluyang nalantad ang anyo ni Zardy. Hindi siya naging maingat buti na lamang naramdaman agad ni Soliven ang panganib."

Break-Up

Ayun nga. Tapos na ang relasyon namin ni Janet. Matapos ang ilang taon bigla na lang tinabangan. Hindi pala talaga nasusukat sa haba ng pinagsamahan ang tibay ng relasyon. Buti pa ang rice sa mang inasal unlimited di gaya ng pagmamahal biglang nawawala kahit walang dahilan. Ewan. Parang nawala bigla yung kilig. Naexpired ang sweetness. Kailangan daw namin ng space at problema talaga ang distance. Akala ko magsosolve pa ako, mahina pa naman ako sa Physics.


Walang third party. Kahit nga birthday party hindi kami mahilig umattend. Wala din pinag-awayan. Ang madalas nga lang naman naming pagkaguluhan noon ay tinatamad akong gumising ng maaga para sumimba. Lamig kasi maligo.

Kalsiki : The Curse of the Blue Moon - 4

Chapters 1|2|3|

"Regondo!" sigaw ng isang di kilalang boses mula sa labas. Ang Regondo ay isang technique ng mga Panther, nagagawa nitong padilimin at gawing teritoryo ang isang lugar.

Isang matalim na pulang liwanag ang lumitaw mula sa kung saan. "Naloko na!" nababahalang sigaw ni Chito. Alam niyang mawawalan siya ng kontrol sa hinuling kaaway. Umuurong siya ng dalawang malalaking hakbang para makaiwas sa mapaminsalang liwanag. "Wala akong makita," bulong niya sa sarili. Itinaas niya ang dalawang kamay sa anyong pananggalang kung sakaling may panganib na parating.

"Nasa loob ka ng aming teritoryo! Humanda ka ngayon sa iyong katapusan pangahas na bata!" Nabaligtad na ang sitwasyon, si Chito naman ngayon nasa panganib.

"Saan ang manggaling ang atake?" pag-aalaala niya. Dinig niya ang ilang hakbang, alam niyang nakawala na ang kanyang bihag. Sa sitwasyon ngayon hindi siya pwedeng humingi ng tulong dahil mabubulgar ang kanilang identity.

Ang Babae sa may Pintuan

Ang kaninang maingay niyang anyo, ngayon ay tahimik na nakaupo't nakasandal sa may pintuan. Wari'y may hinihintay o nag-aabang ng salita mula sa kanino man. Kanina din lang ay magkausap kami pero ngayon wari'y di kami magkakilala.

Mula pa sa pagkabata ay kasama ko na si Farrah. Grupo kami na binubuo ng lima. Dalawa silang babae at tatlo naman kaming lalaki. Umaga pa lang sama-sama na kami. Kadang-kadang at luksong baka sa may palayan ang madalas naming libangan. At kung tag-ulan naman makikita kaming nanghuhuli ng maliit na isda at butete sa irrigation. Simple lang ang buhay namin noon pero pinatabay ng panahon ang samahan ng grupo.

Si Farrah naman ang thoughtful sa amin. Sa baon niya palaging kasama ang buong grupo. Palibhasa ay nakakaangat sa buhay mahilig siyang manlibre ng sorbetes at taho sa umaga. Hindi siya madamot sa mga bagay na mayroon siya. May ilang laruan pa nga sa bahay na alam kong ipinahiram lang niya pero hanggang ngayon ay di ko pa naibabalik. Lalo na ang baseball bat na ako ang naging taga tago. Sa may kubo na pag-aari nila sa may pilapil ang aming tagpuan.

Si Penelope naman ang babaeng ayaw madumihan ang damit, madalas siyang may hawak na manika kaya tinutukso namin siya at tinatawag na mangkukulam. Madali siyang mapikon at walang paltos ang pagsusumbong sa magulang sa tuwing naasar. Siya ang unang napahiwalay sa grupo. Maaga kasing nasira ang kanilang pamilya kaya binitbit ng kanyang nanay papunta sa kung saan. Akala namin malapit lang ang pupuntahan pero hanggang ngayon wala pa kaming balita sa kanya. Kung babalik nga siya malamang hindi na namin matandaan ang kanyang itsura.