Love Bus
by arianne & panjo
Chapter 1 | 2|
Nagsawalang kibo na lang si Andrew sa asal ng babae. Dadagdag lang sa problema niya kung makikipagtalo pa siya. Hindi naman ito nakikialam sa kanya kung hindi niya pinupuna.
"Ba't huminto?" pagtataka ni Andrew. Wala naman siyang napapansing sumasakay o bumaba. Tumagal pa ng ilang minuto bago muling umandar ang bus.
Gusto sana niyang maidlip pero tila nang-aasar ang kanyang katabi. Sa tuwing susubakan niyang pumikit ay biglang yumuyuyog si Miel. Asar na asar siya pero hindi na lang niya pinatulan.
Pagkalipas ng mahigit isang oras ay muling huminto ang bus sa kaparehong dahilan. Ramdam na ni Andrew na malas ang katabi niya. Hindi pa siya nakaranas ng ganoong pangyayari sa buong byahe n'ya papuntang Baguio. Umugong ang bulungan. Naalimpungatan ang mga tulog dahil sa pahayag ng konduktor.
"Pasensya na po sa abala!" paunang salita ng konduktor. "Kapag nasa Tarlac stop-over na po tayo ay kailangan na po nating lumipat ng bus. May aberya lang po ang bus."
Biglang tumayo si Miel at gumawa ng eksena. "Hindi naman pwede iyon! Dapat siniguradong n'yong maayos ang bus bago umalis. Dapat iniisip n'yo ang kapakanan ng bawat pasahero."
"Magpaiwan ka kung ayaw mo!" puna ni Andrew. "Kaya nga ililipat e para maiwasan ang aberya."
"Bakit nakikialam ka?" pagtataray ni Miel. "Concern lang naman ako sa maaring mangyari ah! Pano na lang kung hindi agad nalaman na may aberya? Eh di napahamak na tayong lahat, diba mga kasama?" dugtong pa niya. Sumang ayon naman sa kanya ang iba pang nakasakay sa bus.
"Tama nga naman! Sa susunod hindi na ako sasakay sa liner na ito!" Sigaw ng aleng nakapula.
"See what happened? Lulugihin mo pa yung may-ari ng liner na 'to. Hindi mo ba naintindihan na biglaan ang nangyari? Ang OA mo kasi mag react!" Pabulong ngunit halatang may halong inis na sabi ni Andrew.
Natameme ang masungit na si Miel. Tama nga naman. Minsan talagang padalos dalos siya ng ugali. "Pero kahit na, iniisip ko lang ang maaring mangyari kung hindi agad natuklasan na may aberya. Buti sana kung ikaw lang ang mapapahamak. Kaso idadamay mo pa kami menopause na ninja turtle." pa-ismid na sagot ni Miel.
Ilang sandali pa ay muling natahimik ang bus. Nakalimutan na ng lahat ang panganib na dala ng aberya dahil sinigurado naman ng driver at kundoktor na aabot sila ng ligtas sa stop over sa Tarlac. At ililipat nalang sila ng isa pang bus na naghihintay na sa kanila doon.
"Buti nalang natahimik 'tong bababeng 'to" bulong ni Andrew sa sarili. "Sa wakas, makakatulog na din ako ng maayos." Prenteng inilapat niya ang kanyang likod sa upuan at bahagyang nag-inat. Handang handa na siyang umidlip ng kahit saglit lang bago muling lumipat ng sasakyan. Nang biglang, "Party like it's the end of the world, party like it's 2012." Pasigaw na kanta ng katabi with yugyog pa.
Napatampal nalang sa sarili niyang noo si Andrew. "Bwisit! Kapag minamalas ka nga naman talaga. Hayyy!" Parinig niya sa katabi.
"Manong pagong, may sinasabi ka?" Taas ang kilay na sabi niya kay Andrew. Effective ang ginagawa niyang pang-aasar dito. Buti nalang ay naaliw siya kahit paano sa mahaba-habang biyahe niya. Itinuring niyang laruan si Andrew para di mainip sa byahe.
"Wala." imbyernang sagot ni Andrew. Ayaw na niyang patulan ang babaeng madaldal at makulit. Halata niyang iniinis lang siya nito.
... itutuloy
"Ba't huminto?" pagtataka ni Andrew. Wala naman siyang napapansing sumasakay o bumaba. Tumagal pa ng ilang minuto bago muling umandar ang bus.
Gusto sana niyang maidlip pero tila nang-aasar ang kanyang katabi. Sa tuwing susubakan niyang pumikit ay biglang yumuyuyog si Miel. Asar na asar siya pero hindi na lang niya pinatulan.
Pagkalipas ng mahigit isang oras ay muling huminto ang bus sa kaparehong dahilan. Ramdam na ni Andrew na malas ang katabi niya. Hindi pa siya nakaranas ng ganoong pangyayari sa buong byahe n'ya papuntang Baguio. Umugong ang bulungan. Naalimpungatan ang mga tulog dahil sa pahayag ng konduktor.
"Pasensya na po sa abala!" paunang salita ng konduktor. "Kapag nasa Tarlac stop-over na po tayo ay kailangan na po nating lumipat ng bus. May aberya lang po ang bus."
Biglang tumayo si Miel at gumawa ng eksena. "Hindi naman pwede iyon! Dapat siniguradong n'yong maayos ang bus bago umalis. Dapat iniisip n'yo ang kapakanan ng bawat pasahero."
"Magpaiwan ka kung ayaw mo!" puna ni Andrew. "Kaya nga ililipat e para maiwasan ang aberya."
"Bakit nakikialam ka?" pagtataray ni Miel. "Concern lang naman ako sa maaring mangyari ah! Pano na lang kung hindi agad nalaman na may aberya? Eh di napahamak na tayong lahat, diba mga kasama?" dugtong pa niya. Sumang ayon naman sa kanya ang iba pang nakasakay sa bus.
"Tama nga naman! Sa susunod hindi na ako sasakay sa liner na ito!" Sigaw ng aleng nakapula.
"See what happened? Lulugihin mo pa yung may-ari ng liner na 'to. Hindi mo ba naintindihan na biglaan ang nangyari? Ang OA mo kasi mag react!" Pabulong ngunit halatang may halong inis na sabi ni Andrew.
Natameme ang masungit na si Miel. Tama nga naman. Minsan talagang padalos dalos siya ng ugali. "Pero kahit na, iniisip ko lang ang maaring mangyari kung hindi agad natuklasan na may aberya. Buti sana kung ikaw lang ang mapapahamak. Kaso idadamay mo pa kami menopause na ninja turtle." pa-ismid na sagot ni Miel.
Ilang sandali pa ay muling natahimik ang bus. Nakalimutan na ng lahat ang panganib na dala ng aberya dahil sinigurado naman ng driver at kundoktor na aabot sila ng ligtas sa stop over sa Tarlac. At ililipat nalang sila ng isa pang bus na naghihintay na sa kanila doon.
"Buti nalang natahimik 'tong bababeng 'to" bulong ni Andrew sa sarili. "Sa wakas, makakatulog na din ako ng maayos." Prenteng inilapat niya ang kanyang likod sa upuan at bahagyang nag-inat. Handang handa na siyang umidlip ng kahit saglit lang bago muling lumipat ng sasakyan. Nang biglang, "Party like it's the end of the world, party like it's 2012." Pasigaw na kanta ng katabi with yugyog pa.
Napatampal nalang sa sarili niyang noo si Andrew. "Bwisit! Kapag minamalas ka nga naman talaga. Hayyy!" Parinig niya sa katabi.
"Manong pagong, may sinasabi ka?" Taas ang kilay na sabi niya kay Andrew. Effective ang ginagawa niyang pang-aasar dito. Buti nalang ay naaliw siya kahit paano sa mahaba-habang biyahe niya. Itinuring niyang laruan si Andrew para di mainip sa byahe.
"Wala." imbyernang sagot ni Andrew. Ayaw na niyang patulan ang babaeng madaldal at makulit. Halata niyang iniinis lang siya nito.
... itutuloy
