Simula nang lumipat kami sa Bauan ay maraming kakatwang mga bagay. Gaya ng maagang paggising ng mga hubad na kalalakihan para tumambay sa tabing kalsada.
Sa classroom namin may babaeng madalas sapian daw ng mga engkanto o masamang espiritu. Hindi ko alam na uso pa pala ang ganun. May nagpakita pa nga sa akin ng video. At hindi naman ako binigo ng engkanto. Sa unang araw ko after magtransfer hanggang sa ngayon ay unlimited ang pagsapi.
"Bakit parang hindi ka affected sa nangyayari?" tanong ni Ana, katabi ko sa upuan. "Hindi ka man lang tumatayo."
"Sa probinsya kasi namin sanay na ko sa ganyan," tugon ko.
"Talaga? Anong ginagawa sa inyo para mawala ang sapi?"
"Ang lolo ko albularyo. Pati yung erpat nya at mga pinsan. Kailangan muna natin malaman kung sinasapian muna."
"Ha? Anong ibig mo sabihin? Hindi sinasapian si Avigael?"
"Doon sa amin inakala na sinasapian pero may sakit pala na may epilepsy."
"Sabagay. Alam mo kung paano alamin?"
"Oo naman! Pero secret lang ha, ayaw ko kasi maabala at gawin albularyo ng school."
"Sure! Ano kailangan?"
Nagsulat ako ng kailangan upang matulungan namin si Avigael. "Sundin mo nakasulat dyan. Wag mo na itanong kung bakit. Palabasin mo lahat ng ating kaklase kapag sinapian tapos may maiiwan lang na maghahawak sa kanya."
Kinabukasan after ng klase ni Mam Diokno ay nagparamdam na ulit ang engkanto. Natumba si Avigael sa upuan. Ubod siya ng lakas.
"Labas muna kayo guys!" utos ni Ana.
"Hawakan nyo na!" utos ko. "San yung mga kailangan?"
"Eto ang yelo, dinikdik na sili. Saka 100 pesos."
"Masamang espiritu, lumayas ka sa babaeng ito," panimula ko. "Kung hindi ay parurusahan kita."
"Hahaha! Umalis kayo sa bahay ko!" sagot ni Avigael.
"Pumikit kayo at magdasal ng tahimik." Lumapit ako kay Avigael. Inilagay ko ang dinikdik na sili sa kanyang bibig. Mabilis kong itinaas ang kanyang palda at noong akmang huhubarin ko na ang panty niya ay biglang nag-iba ang kilos. "Bitawan nyo na. Magaling na sya."
Iniabot ko ang yelo kay Avigael at mabilis nyang isinubo sa bibig.
Nabilib si Ana sa akin. "Para saan yung 100?"
Kumindat ako. "Service fee."
Sa classroom namin may babaeng madalas sapian daw ng mga engkanto o masamang espiritu. Hindi ko alam na uso pa pala ang ganun. May nagpakita pa nga sa akin ng video. At hindi naman ako binigo ng engkanto. Sa unang araw ko after magtransfer hanggang sa ngayon ay unlimited ang pagsapi.
"Bakit parang hindi ka affected sa nangyayari?" tanong ni Ana, katabi ko sa upuan. "Hindi ka man lang tumatayo."
"Sa probinsya kasi namin sanay na ko sa ganyan," tugon ko.
"Talaga? Anong ginagawa sa inyo para mawala ang sapi?"
"Ang lolo ko albularyo. Pati yung erpat nya at mga pinsan. Kailangan muna natin malaman kung sinasapian muna."
"Ha? Anong ibig mo sabihin? Hindi sinasapian si Avigael?"
"Doon sa amin inakala na sinasapian pero may sakit pala na may epilepsy."
"Sabagay. Alam mo kung paano alamin?"
"Oo naman! Pero secret lang ha, ayaw ko kasi maabala at gawin albularyo ng school."
"Sure! Ano kailangan?"
Nagsulat ako ng kailangan upang matulungan namin si Avigael. "Sundin mo nakasulat dyan. Wag mo na itanong kung bakit. Palabasin mo lahat ng ating kaklase kapag sinapian tapos may maiiwan lang na maghahawak sa kanya."
Kinabukasan after ng klase ni Mam Diokno ay nagparamdam na ulit ang engkanto. Natumba si Avigael sa upuan. Ubod siya ng lakas.
"Labas muna kayo guys!" utos ni Ana.
"Hawakan nyo na!" utos ko. "San yung mga kailangan?"
"Eto ang yelo, dinikdik na sili. Saka 100 pesos."
"Masamang espiritu, lumayas ka sa babaeng ito," panimula ko. "Kung hindi ay parurusahan kita."
"Hahaha! Umalis kayo sa bahay ko!" sagot ni Avigael.
"Pumikit kayo at magdasal ng tahimik." Lumapit ako kay Avigael. Inilagay ko ang dinikdik na sili sa kanyang bibig. Mabilis kong itinaas ang kanyang palda at noong akmang huhubarin ko na ang panty niya ay biglang nag-iba ang kilos. "Bitawan nyo na. Magaling na sya."
Iniabot ko ang yelo kay Avigael at mabilis nyang isinubo sa bibig.
Nabilib si Ana sa akin. "Para saan yung 100?"
Kumindat ako. "Service fee."
