My Short Love Story

"Hazel, may sasabihin ako..." Sa wakas dumating ang puntong hinihintay ko. Ang moment na tatapos sa lahi ng torpe. "Alam mo sa kabila ng lahat ng nangyari mahal na mahal pa din kita."

"Ako muna! Mahal na mahal kita, Aries. Dapat talaga nakinig na ako sa'yo. Sundin ang puso ko!"

Parang umawit bigla ang mga anghel.
Nakakagulat. Parang jester biglang lumitaw galing sa kahon.
O kaya isang magic.

Tindahan

Halika.
May benebenta ako.
Bago. Luma. Sira.
All-in one.

Gusto mo ng maskara?
Hindi kumukupas.
Kahit araw-araw suot.
Bagay sa'yo.
Para hindi na magpanggap.


May sando.
Tatak Lacoste.
Yung may buwaya.
Orig at dumadami pa.
Bagay sa pulis na kakilala.


Tuluyang komiks.
Patok to!
Parang korupsyon sa gobyerno.
Tuloy-tuloy at mapapamura ka!

Song hits. Orig. Tinagalog.
Plagirisim?
Huwag matakot.
Senador nga nangongopya.

Puppet?
On going na.
Buong pamilya pa!
Mula tanod hanggang senador.

Robot madami!
Programmable.
Hindi sumusuway.
Pwedeng gawing asawa.

DVD, CD, VHS, Betamax. Plaka.
Clear copy.
Kahit paulit-ulit.
Parang lovelife mo!

Trade-in accepted!
Walang tapon.
Basta may value.
Mula inodoro hanggang biyenan!


Shop na!
Personalized.
May hand-made at automated.
Realistic pa!

The Love Formula - A Charot Story

"Sherie, Mahal kita! Mahal na mahal!" Isang mahabang kaway at matamis na ngiti ang sagot niya sa akin.

Mababa sa isang minuto pa lamang ang aming paghihiwalay pero parang milya na ang aming pagitan. Umani ng sari-saring komento mula sa mga pasahero ng berdeng bus na kanyang sinakyan sa terminal ng Tanauan ang aking pagkakasigaw. Hindi nga naman kayang sukatin sa lakas ang sigaw ang nararamdaman. Pero gusto kong matandaan ng lahat na sa higit isang daang tao sa terminal ay may isang kayang ipagsigawan ang kanyang pagmamahal.

Chicken Adobo - A Love Story 13

image credit to komwari

-a must a read!!! - CNN
-ang di magbasa kulang sa vitamins - kuya kim
-pagpasensyahan nyo na ang spelling at typos - principal
-ipamalita mo sa 10 tao at may swerteng darating sayo sa akinse at katapusan - unknown

Non-stop ang rollback ng alaala na sana ay nangyari na lamang sa presyo ng gasolina. Ang pagreresign ko sa trabaho, pag-alis ng Batangas, ang pagpasok ko sa Art Class, ang pagkakilala ko kay Kathy, ang pagsalubong ng lumilipad na paint brush, ang mabigat na hita ng babaeng warfreak na gumising sa akin, ang kanyang ngiti, ang paglitaw ni Andrea, ang moment at ang kiss lahat ay paikot-ikot sa aking isip habang nakapako ang aking paa sa harap ni Monay.

"Magkakakilala na na kayo?" nalilitong tanong ni Eliar. "Siya ba ang dahilan kaya ka napasugod sa ospital?"

"Baka ibang tao, kuya." Tumingin siya sa kabilang kama. Patay malisya ako. Sino ba sa dalawang taong malapit sa akin ang uunahin ko? Si Kathy ba o si Andrea? Nakapagtatakang iisang tao lamang ang umiikot sa dalawang taong hindi ko man lang nakitang mag-usap.

"Siya ba si Monay?" bulong ko kay Eliar ko.

Bolahin Mo Ang Lelang Mo!

Paps!

Ikaw ba ay may abilidad na sa paghingi mo lamang ng allowance na nagagamit?
Expert sa pagamit ng salitang mahirap tanggihan?
Kung sa tamis ng dila ikaw ay varsity?
Galing ka ba sa lahi ng may bigote na swabe dumiskarte?
O napadaan lamang at trip lamang na makisakay?

Para kay Jap

Jap,

Pambihira ang nangyari kanina. Ang inaakala kong isa na namang ordinaryong araw ay magiging kakaiba pala. Hindi dahil sa bagong sweldo o ubos na agad sweldo ko. Basta. Palagay ko hindi na naman maipinta ang mukha mo dahil hindi na naman kita naalala para bayaran ang ilang buwang utang ko sa'yo. Pero maganda na din iyon, at least naalala mo palagi ako. Iisipin mo siguro na alibi na naman ang sulat na ito upang humingi ng extension sa utang. Pero parang ganun na din.