image credit to komwari-a must a read!!! - CNN
-ang di magbasa kulang sa vitamins - kuya kim
-pagpasensyahan nyo na ang spelling at typos - principal
-ipamalita mo sa 10 tao at may swerteng darating sayo sa akinse at katapusan - unknown
Wala akong balak makipaghabulan kay Kathy kaya nagmamaktol siyang bumalik sa akin sa may duyan. Gusot na naman ang kanyang mukha at tila naghahanap ng away. Nakapamewang pa s'yang lumapit sa akin taglay ang matang nanlilisik na may hudyat ng katapusan ng aking buhay. Mabigat ang kanyang hakbang na halatang hindi nagustuhan ang hindi ko pagsunod sa kanya.
"Akala ko ba balak mo magstay sa bahay pero bakit hindi ka naman sumusunod?" asar na salubong niya sa akin.
"Start na ba? Hindi maitago ang excitemment?" pang-aasar ko pa na lalong ikinapula ng kanyang pisngi. Wala ng pagkakaiba ang hinog na kamatis sa pisngi niya.
"Batista, ang yabang may binabagayan!" Hinawakan niya ako sa noo saka itinulak. Tumalsik ang suot kong tsinelas sa lakas ng kanyang pagkakatulak. "Kung umasta ka parang napakaimportante mo!"
"Hindi naman talaga ako impotante. Gusto ko lamang na dito muna tayo. Ienjoy ang oras na magkasama tayo."
"As if mag-eenjoy akong kasama ka."
"Lie to me. Lie to the world. But never lie to yourself."
"Hell! Stop pretending na ayos lamang ang lahat. Porket alam mong napaglaruan ka balak mo pang gumanti. Please stop joking! Im not buying it."
Tumayo ako at humarap kay Kathy. Nakatingin lamang ako sa mata n'ya. Alam kong sablay sa timing pero bihira lamang ang pagkakataon na magkakausap kami ng sarilinan. Walang extra. Walang manggugulo. Walang kantyaw. Walang tsinelas. Higit sa lahat, walang laro. Puso sa puso. Naks!
Bakit ba kailangan pang umabot sa ganito? Bakit hindi kasing simple ng natural na relasyon? Bakit hindi ko agad siya napansin noon. Maraming bakit, maraming tanong. Paulit-ulit na tanong na kung tutuusin ay nakakasawang sagutin. Kaya siguro may napapagod magmahal o natakot ng magmahal. Komplikado. Nakakabobo. Sana may rewind. Sana may undo.
"Noong umalis ako dito, akala ko may mababago sa akin. Siguro nag-improved ang lifestyle but nothing sa personal. Then narealize ko na I'm not growing. Kasi I left my heart here. I came back. Now, from the day we met, is there a time na I played a joke?"
"What's your point? Does it make sense kung may maalala ako?"
"Its time na Kathy. Niyakap mo nga ako kanina... I know... "
"Wala kang alam."
"No feelings?"
"Wala. Zero. Nada."
Madalas fighting spirit na lamang talaga ang nagpapalakas. Parang Ginebra kahit tambak na humahabol pa. May thrill. Kung sinuwerto panalo pero kung masyado malaki ang lamang kinukulang. May hahabulin pa kaya ako o tuluyan ng sumarado?
"Kahit slight?"
"Zero nga, "di ba? None!"
Kaya ko 'to. Kathy is my life. Giving up is never an option. Sa pag-ibig walang talunan kasi mayroon talagang nakalaan. Kung hindi si Kathy yun? Gagawan ko ng paraan!
"Close ang zero sa one."
"Close din sa negative one."
Naupo muli ako sa duyan. Hinayaan kong dumaloy at kainin ako ng mga sinabi niya. Wala nga siguro pupuntahan. Nakakatense ang katahimikan sa aming dalawa. Saklap. Pag-uwi ko ng bahay, madrama na ulit. "Alone and lonely, walang bumi-baby."
Tumabi siya sa akin sa duyan tulad ng ginawa niya noong mga bata pa kami. Napansin niya siguro ang bigla kong pananahimik. Hinawakan niya ang kadena hanggang huminto ito sa paggalaw. Ayaw na ayaw niyang gumagalaw ang duyang habang nakikipag-usap. Pakiramdam niya kasi ay nagsasalubong ang eye balls niya.
"Hindi nga pala talaga tayo bagay. Magkaiba talaga tayo. At madami tayo hindi pinagkakasunduan." simula ko.
"Sige magdrama ka. Ipagsigawan mo pa ang mali kong ginawa!"
"Magkaiba tayo kasi wala ka feelings para sa akin. Kahit konti. Magkasalungat tayo. Gaya ngayon, I followed my heart, ikaw naman nagtataboy. I don't know kung paano ako napunta dito, basta ang alam ko I'm here para sa babaeng mahal ko ng sobra. Yes, I'm inlove."
Sana shoot! Sana kiligin na ang amazona!
"Seryoso?" Tumango ako saka ngumiti. Pumuntos na sana! "Mali ka ng pinuntahan wala dito si Andrea."
Basag!
Ewan ko kung slow siya o talagang sinasadya niyang huwag maibaling sa kanya ang usapan. Gusto ko siyang ihulog sa duyan para matauhan. Sobrang hirap bitawan at aminin na mahal ko siya tapos isisingit si Andrea na hindi naman dapat kasama sa eksena. Hinuli ko ulit ang kanyang mata. Effective ulit ang 3 seconds eye contact. Ngumiti s'ya at biglang umiwas.
"Hindi s'ya. Ikaw. I love you Kathy Belarmino. I can't imagine ganito pala kahirap magmahal ng isang Kathy. But gaano man kahirap willing akong daanan lahat. Ngayon pa ba ako susuko? Bakit hindi mo na lang ako samahang tuparin ang pangarap kong mapalitang ang status kong single? Tipong kapag kumuha ako ng Cenomar sa NSO may pangalan mo na lilitaw."
"Teka! May gumagapang yatang insekto sa likod ko! Alisin mo! Dali!" Bad moment talaga! Pati ba naman insekto panira pa ng diskarte. Wala bang perfect timing para ideclare na its-official-finally?
Tumalikod siya sa akin para mas madali kong makita ang insekto sa likod niya. Bago pa ako tuluyang mapalapit ay nakita ko ang luha sa kanyang pisngi.
"Bakit Kathy? Bakit ka umiiyak?"
"Wala!" Mabilis siyang tumayo at tumakbo paalis. This time, malamang hindi na siya nagpapahabol. "I hate you for the nth time!"
---
-bibitinin muna ulit.. umaamoy ending. :)
"Akala ko ba balak mo magstay sa bahay pero bakit hindi ka naman sumusunod?" asar na salubong niya sa akin.
"Start na ba? Hindi maitago ang excitemment?" pang-aasar ko pa na lalong ikinapula ng kanyang pisngi. Wala ng pagkakaiba ang hinog na kamatis sa pisngi niya.
"Batista, ang yabang may binabagayan!" Hinawakan niya ako sa noo saka itinulak. Tumalsik ang suot kong tsinelas sa lakas ng kanyang pagkakatulak. "Kung umasta ka parang napakaimportante mo!"
"Hindi naman talaga ako impotante. Gusto ko lamang na dito muna tayo. Ienjoy ang oras na magkasama tayo."
"As if mag-eenjoy akong kasama ka."
"Lie to me. Lie to the world. But never lie to yourself."
"Hell! Stop pretending na ayos lamang ang lahat. Porket alam mong napaglaruan ka balak mo pang gumanti. Please stop joking! Im not buying it."
Tumayo ako at humarap kay Kathy. Nakatingin lamang ako sa mata n'ya. Alam kong sablay sa timing pero bihira lamang ang pagkakataon na magkakausap kami ng sarilinan. Walang extra. Walang manggugulo. Walang kantyaw. Walang tsinelas. Higit sa lahat, walang laro. Puso sa puso. Naks!
Bakit ba kailangan pang umabot sa ganito? Bakit hindi kasing simple ng natural na relasyon? Bakit hindi ko agad siya napansin noon. Maraming bakit, maraming tanong. Paulit-ulit na tanong na kung tutuusin ay nakakasawang sagutin. Kaya siguro may napapagod magmahal o natakot ng magmahal. Komplikado. Nakakabobo. Sana may rewind. Sana may undo.
"Noong umalis ako dito, akala ko may mababago sa akin. Siguro nag-improved ang lifestyle but nothing sa personal. Then narealize ko na I'm not growing. Kasi I left my heart here. I came back. Now, from the day we met, is there a time na I played a joke?"
"What's your point? Does it make sense kung may maalala ako?"
"Its time na Kathy. Niyakap mo nga ako kanina... I know... "
"Wala kang alam."
"No feelings?"
"Wala. Zero. Nada."
Madalas fighting spirit na lamang talaga ang nagpapalakas. Parang Ginebra kahit tambak na humahabol pa. May thrill. Kung sinuwerto panalo pero kung masyado malaki ang lamang kinukulang. May hahabulin pa kaya ako o tuluyan ng sumarado?
"Kahit slight?"
"Zero nga, "di ba? None!"
Kaya ko 'to. Kathy is my life. Giving up is never an option. Sa pag-ibig walang talunan kasi mayroon talagang nakalaan. Kung hindi si Kathy yun? Gagawan ko ng paraan!
"Close ang zero sa one."
"Close din sa negative one."
Naupo muli ako sa duyan. Hinayaan kong dumaloy at kainin ako ng mga sinabi niya. Wala nga siguro pupuntahan. Nakakatense ang katahimikan sa aming dalawa. Saklap. Pag-uwi ko ng bahay, madrama na ulit. "Alone and lonely, walang bumi-baby."
Tumabi siya sa akin sa duyan tulad ng ginawa niya noong mga bata pa kami. Napansin niya siguro ang bigla kong pananahimik. Hinawakan niya ang kadena hanggang huminto ito sa paggalaw. Ayaw na ayaw niyang gumagalaw ang duyang habang nakikipag-usap. Pakiramdam niya kasi ay nagsasalubong ang eye balls niya.
"Hindi nga pala talaga tayo bagay. Magkaiba talaga tayo. At madami tayo hindi pinagkakasunduan." simula ko.
"Sige magdrama ka. Ipagsigawan mo pa ang mali kong ginawa!"
"Magkaiba tayo kasi wala ka feelings para sa akin. Kahit konti. Magkasalungat tayo. Gaya ngayon, I followed my heart, ikaw naman nagtataboy. I don't know kung paano ako napunta dito, basta ang alam ko I'm here para sa babaeng mahal ko ng sobra. Yes, I'm inlove."
Sana shoot! Sana kiligin na ang amazona!
"Seryoso?" Tumango ako saka ngumiti. Pumuntos na sana! "Mali ka ng pinuntahan wala dito si Andrea."
Basag!
Ewan ko kung slow siya o talagang sinasadya niyang huwag maibaling sa kanya ang usapan. Gusto ko siyang ihulog sa duyan para matauhan. Sobrang hirap bitawan at aminin na mahal ko siya tapos isisingit si Andrea na hindi naman dapat kasama sa eksena. Hinuli ko ulit ang kanyang mata. Effective ulit ang 3 seconds eye contact. Ngumiti s'ya at biglang umiwas.
"Hindi s'ya. Ikaw. I love you Kathy Belarmino. I can't imagine ganito pala kahirap magmahal ng isang Kathy. But gaano man kahirap willing akong daanan lahat. Ngayon pa ba ako susuko? Bakit hindi mo na lang ako samahang tuparin ang pangarap kong mapalitang ang status kong single? Tipong kapag kumuha ako ng Cenomar sa NSO may pangalan mo na lilitaw."
"Teka! May gumagapang yatang insekto sa likod ko! Alisin mo! Dali!" Bad moment talaga! Pati ba naman insekto panira pa ng diskarte. Wala bang perfect timing para ideclare na its-official-finally?
Tumalikod siya sa akin para mas madali kong makita ang insekto sa likod niya. Bago pa ako tuluyang mapalapit ay nakita ko ang luha sa kanyang pisngi.
"Bakit Kathy? Bakit ka umiiyak?"
"Wala!" Mabilis siyang tumayo at tumakbo paalis. This time, malamang hindi na siya nagpapahabol. "I hate you for the nth time!"
---
-bibitinin muna ulit.. umaamoy ending. :)
