basketbol 1
basketbol 2
Bote ng softdrinks, buto ng pakwan, upos ng sigarilyo, tasa ng kape, balat ng kendi at nilalangaw na kornik ang naiwan sa mesa matapos ang burol ng bisor niyang si Monching. Nilipad ng hanging nagmumula sa lumang bentilador ang plastik ng piatos na kanina lang ay hawak ni PJ. Halatang wala sa sarili. Labis ang kanyang panghihinayang sa nawalang kasamahan.
Isang matalim na kidlat ang gumuhit sa makulimlim na langit. Nakaririnding kulog at matulis na ulan ang sumunod. Isang anino ang binigyang linaw ng matalim na kidlat. Nagpakitang muli ang mahiwagang lalaki kay PJ. Kumilos ang lalaki patungo sa talampas. Gamit ang liwanag na nagmumula sa kidlat ay pilit na inaninag ni PJ ang detalye ng mukha ng lalaki. Subalit wala pa rin pagkinlanlan dahil nanatiling blangko ang mukha nito.
Matapang na sinundan ni PJ ang lalaking patungo sa talampas. Paipis-ipis siyang kumilos ayaw niyang magpahalata na sinusundan niya ang lalaki. Nagsimulang lumutang ang mga paa ng lalaking walang mukha. Nagulat si PJ sa mga sumunod na pangyayari dahil pati siya ay lumulutang na din. Nilabanan niya ang kusang pagkilos ng kanyang katawan subalit nangibabaw ang kapangyarihan ang ulap na bumabalot sa kanyang mga paa.
'Ano bang kailangan mo?!! Bakit ako?! Bakit ang mga kaibigan ko?!! galit na bulyaw ni PJ. 'Magsalita ka!!!'
Nanatiling tahimik ang lalaki. Nagmistulang bingi sa galit na boses ni PJ. Ikinumpas ang kamay. Nawala ang ulap na bumabalot sa paa ni PJ. Naglaho ang lalaki. Ipinikit ni PJ ang kanyang mata. Anumang sandali ay babagsak na siya sa lupa.
'Katapusan ko na!' bulong ni PJ sa sarili.
BLAAGG!!!!
Nahulog mula sa hinihigaan kama si PJ. Panaginip ang lahat. Nagpakita muli ang lalaki. Alam niya sa sarili na may mamatay na naman subalit iba ngayon. Walang iniwang mensahe ang lalaki. Walang babala. Walang pahulaan. Walang detalye kung kailan.
'Mukhang balisa sa tol?' tinapik ni Caloy sa balikat si PJ.
'Marami na kasing kakaibang nangyayari ngayon. Kahit sa pagtulog ko ay binabagabag ako.' matamlay na tugon ni PJ.
'Huwag mo masyadong pakaisipin tol. Minsan kasi tayo ang gumagawa ng sarili nating multo.'
'Paanong hindi ko iisipin? Kaibigan at kasamahan ko sa bahay ang pumanaw sa hindi inaasahang pagkakataon.'
'PJ, naiintindihan kita. Pero hindi na sila maibabalik ng pag-alaala mo. Baka isang araw ikaw na ang sumunod.'
Nabahala si PJ sa tinuran ng kaibigan. Naalala niyang si Caloy ang senyales ng kung sino ang mamatay. Marahil kaya hindi nagsalita ang lalaking walang mukha dahil siya na ang susunod. Nalugmok sa kinauupuan si PJ.
Matapos ang trabaho ay agad na umuwi sa bahay si PJ. Inihanda ang damit, sapatos, bag at towel para sa best of three series ng inter-barangay basketball finals. Tulad nang mga nakaraang laro ay nanatiling maganda ang laro ni PJ. Malakas din ang kalabang team. Kapwa walang talo. Kapwa first place sa kinabibilangang bracket. Sa second half ng laro, ay labis ang naging paghahanda ng kalaban kay PJ, sa bawat sandaling hawak ni PJ ang bola ay nakakasa na agad ang double team. Naging maiinitin ang ulo ni PJ dahil sa nakakasakit na depensa ng kalaban. Ilang beses siyang natawagan ng offensive foul. Minabuti ng coach na pagpahingahin si PJ para mabawasan ang pressure at bago tuluyang masira ang concentration sa laro ni PJ.
Nanatiling tahimik si PJ. Animoy hangin lang na dumaan ang pangaral ng coach. Hindi siya interesado sa mga sinabi nito. Nagmamatigas siya. Ang tangi niyang gusto ay ang ibalik siya sa laro at makaganti sa kalaban.
Tatlong minuto bago matapos ang laro ay muling siyang isinalang sa laro. Lamang ang kalaban. Kumana agad si PJ ng ilang puntos para habulin ang lamang ng kalaban. Bago pa tuluyang makalamang ay muling nakaiskor ang kalaban. Mahigpit ang palitan ng puntos. Matapos ang sablay na tira ng kalaban ay agad na inihagis na kakampi ni PJ ang bola para makagawa ng fast break point si PJ at nakakuha pa siya ng foul na may katumbas na free throw. Sapat ang free throw para itabla ang score.
Marahang tinungo ni PJ ang free throw line. Pinatalbog ang bola. Bago pa man niya naitira ang bola ay nagbalik sa kanyang alaala ang lalaking walang mukha. Anong mangyayari sa kanya kapag natapos ang laro? Magpapakita bang muli ang lalaki para kunin na ang kanyang buhay?
'Bahala na!' wika ni PJ sa sarili. Nagpaikot-ikot ang bola sa ring. Naglabas-masok saka tuluyang pumasok. Naglundagan ang manonood. Tabla na ang laro. Mabilis kumilos ang mga kalaban. Hindi agad nakaalisa sa pwesto si PJ dahil sa pagkabahala sa kanyang buhay. Nakapuntos ang kalaban. Nalasap ng basketbolista ang unang pagkatalo sa liga. Subalit halip na malungkot ay natuwa siya. Hindi nagpakita ang lalaking walang mukha.
Isang matalim na kidlat ang gumuhit sa makulimlim na langit. Nakaririnding kulog at matulis na ulan ang sumunod. Isang anino ang binigyang linaw ng matalim na kidlat. Nagpakitang muli ang mahiwagang lalaki kay PJ. Kumilos ang lalaki patungo sa talampas. Gamit ang liwanag na nagmumula sa kidlat ay pilit na inaninag ni PJ ang detalye ng mukha ng lalaki. Subalit wala pa rin pagkinlanlan dahil nanatiling blangko ang mukha nito.
Muling naulit ang kanyang panaginip noong nakaraang araw. Parehong lugar pareho ang nangyayari. Muli siyang lumutang sa hangin.
'Ano bang kailangan mo?!! Bakit ako?! Bakit ang mga kaibigan ko?!! galit na bulyaw ni PJ. 'Magsalita ka!!!'
Tumigil ang lalaki. Kahit wala itong mukha ay batid ni PJ na pinagmamasdan siya ng lalaki. Siniyasat ni PJ ang kaanyuan ng lalaki. Minasdan niya ang kasuotan. Ang hubog ng katawan. Natigilan si PJ. Hindi siya makapaniwala sa natuklasan.
'Ca-Caloy?! Ikaw?! Bakit?' Hindi makapaniwala si PJ sa natuklasan. Alam niyang si Caloy ang lalaking walang mukha dahil sa pamilyar na pilat nito sa braso at ang wrist band na bigay niya noong nakaraang liga sa trabaho ay nanatiling suot nito.
'May mga katanungan na hindi nangangailangan ng kasugatan dahil sa muli mong paggising ay iyong matutuklasan ang katotohanan.' Mula sa ulap ay nabuo ang isang hagdanan. Unti-unti lumitaw ang bahagi ng mukha ng lalaki hanggang sa tuluyang maging malinaw ang mukha ni Caloy. Ngumiti si Caloy saka humakbang sa hagdan.
'Bakit Caloy? Bakit namatay si Jef? Si Sir Monching?'
Ikinumpas ni Caloy ang kanyang kamay. Nawala ang ulap na bumabalot sa katauhan ni PJ. Kusang pumikit ang mga mata ni PJ bago pa siya tuluyang bumagsak.
BLAAGG!!! Ilang beses na humampas ang katawan ni PJ sa kama dahil sa defibrillators para maibalik ang kanyang heart beat.
'Heart beat is now normal, doc. He's safe!' wika ng nurse matapos ang gamitan ng defibrillator. Ilang sandali pa ay nagbalik na ang ulirat ni PJ. Sa muli niyang paggising ay nakita niya sa kanyang harapan ang nakangiting sina Jef, Monching, Kiko at ilan pang kasamahan. Nagulat siya dahil alam niyang patay na ang mga ito.
'Salamat nagising ka na tol. Isang buwan ka ng coma.' si Jef.
'Isang buwan? Kahapon lang ay naglaro pa ako ng basketbol sa inter-barangay.'
'Ilang beses kang sumigaw. Siguro nanaginip ka lang.'
Tahimik si PJ. Nagpasalamat siyang panaginip lang ang lahat. 'Bakit ako nasa ospital? Si Caloy nasaan?'
'Wala na siya, PJ,' malungkot na pahayag ni Jef. 'Nalaala mo noong nakaraang laro kontra TS1? Nag-inuman tayo nun. Tapos napagkasunduang pumunta ng Tagaytay, dala ng kalasingan nawalan siya ng kontrol sa sinasakyan natin na ikinasawi agad niya at ikinasugat ng iba at ikaw naman ay comatose ng isang buwan.'
Naging madilim ang kaanyuan ni PJ. Naging malinaw ang lahat. Nais lang ni Caloy na gisingin siya sa matagal na niyang pagkakatulog at nais din nito na pahabain ang kanyang buhay sa pamamagitan ng basketbol. Siguro naisip ni Caloy na determinado palagi si PJ na manalo kaya hindi niya hinayaang bumigay si PJ.
'Salamat Caloy.' wika ni PJ.
Umihip ang malakas na hangin. Biglang bumukas ang mga bintana. Humampas ang pinto. Mula sa hinihigaang kama ay nagpakita muli ang lalaking walang mukha. Hindi niya maintindihan kung bakit wala na muling mukha si Caloy. Ipinikit ang kanyang mata sa pagbabakasaling panaginip ang lahat. Kinurot ang sarili. Sa muli niyang pagmulat, si Jef, si Kiko si Moncihng at mga kasamahan ay wala rin mukha. Si PJ lang ang tanging nabuhay sa aksidente.
Muling lumabas ang hagdang gawa sa ulap para sunduin ang lahat ng kasamahan ni PJ.
-fin-
basketbol 2
Bote ng softdrinks, buto ng pakwan, upos ng sigarilyo, tasa ng kape, balat ng kendi at nilalangaw na kornik ang naiwan sa mesa matapos ang burol ng bisor niyang si Monching. Nilipad ng hanging nagmumula sa lumang bentilador ang plastik ng piatos na kanina lang ay hawak ni PJ. Halatang wala sa sarili. Labis ang kanyang panghihinayang sa nawalang kasamahan.
Isang matalim na kidlat ang gumuhit sa makulimlim na langit. Nakaririnding kulog at matulis na ulan ang sumunod. Isang anino ang binigyang linaw ng matalim na kidlat. Nagpakitang muli ang mahiwagang lalaki kay PJ. Kumilos ang lalaki patungo sa talampas. Gamit ang liwanag na nagmumula sa kidlat ay pilit na inaninag ni PJ ang detalye ng mukha ng lalaki. Subalit wala pa rin pagkinlanlan dahil nanatiling blangko ang mukha nito.
Matapang na sinundan ni PJ ang lalaking patungo sa talampas. Paipis-ipis siyang kumilos ayaw niyang magpahalata na sinusundan niya ang lalaki. Nagsimulang lumutang ang mga paa ng lalaking walang mukha. Nagulat si PJ sa mga sumunod na pangyayari dahil pati siya ay lumulutang na din. Nilabanan niya ang kusang pagkilos ng kanyang katawan subalit nangibabaw ang kapangyarihan ang ulap na bumabalot sa kanyang mga paa.
'Ano bang kailangan mo?!! Bakit ako?! Bakit ang mga kaibigan ko?!! galit na bulyaw ni PJ. 'Magsalita ka!!!'
Nanatiling tahimik ang lalaki. Nagmistulang bingi sa galit na boses ni PJ. Ikinumpas ang kamay. Nawala ang ulap na bumabalot sa paa ni PJ. Naglaho ang lalaki. Ipinikit ni PJ ang kanyang mata. Anumang sandali ay babagsak na siya sa lupa.
'Katapusan ko na!' bulong ni PJ sa sarili.
BLAAGG!!!!
Nahulog mula sa hinihigaan kama si PJ. Panaginip ang lahat. Nagpakita muli ang lalaki. Alam niya sa sarili na may mamatay na naman subalit iba ngayon. Walang iniwang mensahe ang lalaki. Walang babala. Walang pahulaan. Walang detalye kung kailan.
'Mukhang balisa sa tol?' tinapik ni Caloy sa balikat si PJ.
'Marami na kasing kakaibang nangyayari ngayon. Kahit sa pagtulog ko ay binabagabag ako.' matamlay na tugon ni PJ.
'Huwag mo masyadong pakaisipin tol. Minsan kasi tayo ang gumagawa ng sarili nating multo.'
'Paanong hindi ko iisipin? Kaibigan at kasamahan ko sa bahay ang pumanaw sa hindi inaasahang pagkakataon.'
'PJ, naiintindihan kita. Pero hindi na sila maibabalik ng pag-alaala mo. Baka isang araw ikaw na ang sumunod.'
Nabahala si PJ sa tinuran ng kaibigan. Naalala niyang si Caloy ang senyales ng kung sino ang mamatay. Marahil kaya hindi nagsalita ang lalaking walang mukha dahil siya na ang susunod. Nalugmok sa kinauupuan si PJ.
Matapos ang trabaho ay agad na umuwi sa bahay si PJ. Inihanda ang damit, sapatos, bag at towel para sa best of three series ng inter-barangay basketball finals. Tulad nang mga nakaraang laro ay nanatiling maganda ang laro ni PJ. Malakas din ang kalabang team. Kapwa walang talo. Kapwa first place sa kinabibilangang bracket. Sa second half ng laro, ay labis ang naging paghahanda ng kalaban kay PJ, sa bawat sandaling hawak ni PJ ang bola ay nakakasa na agad ang double team. Naging maiinitin ang ulo ni PJ dahil sa nakakasakit na depensa ng kalaban. Ilang beses siyang natawagan ng offensive foul. Minabuti ng coach na pagpahingahin si PJ para mabawasan ang pressure at bago tuluyang masira ang concentration sa laro ni PJ.
Nanatiling tahimik si PJ. Animoy hangin lang na dumaan ang pangaral ng coach. Hindi siya interesado sa mga sinabi nito. Nagmamatigas siya. Ang tangi niyang gusto ay ang ibalik siya sa laro at makaganti sa kalaban.
Tatlong minuto bago matapos ang laro ay muling siyang isinalang sa laro. Lamang ang kalaban. Kumana agad si PJ ng ilang puntos para habulin ang lamang ng kalaban. Bago pa tuluyang makalamang ay muling nakaiskor ang kalaban. Mahigpit ang palitan ng puntos. Matapos ang sablay na tira ng kalaban ay agad na inihagis na kakampi ni PJ ang bola para makagawa ng fast break point si PJ at nakakuha pa siya ng foul na may katumbas na free throw. Sapat ang free throw para itabla ang score.
Marahang tinungo ni PJ ang free throw line. Pinatalbog ang bola. Bago pa man niya naitira ang bola ay nagbalik sa kanyang alaala ang lalaking walang mukha. Anong mangyayari sa kanya kapag natapos ang laro? Magpapakita bang muli ang lalaki para kunin na ang kanyang buhay?
'Bahala na!' wika ni PJ sa sarili. Nagpaikot-ikot ang bola sa ring. Naglabas-masok saka tuluyang pumasok. Naglundagan ang manonood. Tabla na ang laro. Mabilis kumilos ang mga kalaban. Hindi agad nakaalisa sa pwesto si PJ dahil sa pagkabahala sa kanyang buhay. Nakapuntos ang kalaban. Nalasap ng basketbolista ang unang pagkatalo sa liga. Subalit halip na malungkot ay natuwa siya. Hindi nagpakita ang lalaking walang mukha.
Isang matalim na kidlat ang gumuhit sa makulimlim na langit. Nakaririnding kulog at matulis na ulan ang sumunod. Isang anino ang binigyang linaw ng matalim na kidlat. Nagpakitang muli ang mahiwagang lalaki kay PJ. Kumilos ang lalaki patungo sa talampas. Gamit ang liwanag na nagmumula sa kidlat ay pilit na inaninag ni PJ ang detalye ng mukha ng lalaki. Subalit wala pa rin pagkinlanlan dahil nanatiling blangko ang mukha nito.
Muling naulit ang kanyang panaginip noong nakaraang araw. Parehong lugar pareho ang nangyayari. Muli siyang lumutang sa hangin.
'Ano bang kailangan mo?!! Bakit ako?! Bakit ang mga kaibigan ko?!! galit na bulyaw ni PJ. 'Magsalita ka!!!'
Tumigil ang lalaki. Kahit wala itong mukha ay batid ni PJ na pinagmamasdan siya ng lalaki. Siniyasat ni PJ ang kaanyuan ng lalaki. Minasdan niya ang kasuotan. Ang hubog ng katawan. Natigilan si PJ. Hindi siya makapaniwala sa natuklasan.
'Ca-Caloy?! Ikaw?! Bakit?' Hindi makapaniwala si PJ sa natuklasan. Alam niyang si Caloy ang lalaking walang mukha dahil sa pamilyar na pilat nito sa braso at ang wrist band na bigay niya noong nakaraang liga sa trabaho ay nanatiling suot nito.
'May mga katanungan na hindi nangangailangan ng kasugatan dahil sa muli mong paggising ay iyong matutuklasan ang katotohanan.' Mula sa ulap ay nabuo ang isang hagdanan. Unti-unti lumitaw ang bahagi ng mukha ng lalaki hanggang sa tuluyang maging malinaw ang mukha ni Caloy. Ngumiti si Caloy saka humakbang sa hagdan.
'Bakit Caloy? Bakit namatay si Jef? Si Sir Monching?'
Ikinumpas ni Caloy ang kanyang kamay. Nawala ang ulap na bumabalot sa katauhan ni PJ. Kusang pumikit ang mga mata ni PJ bago pa siya tuluyang bumagsak.
BLAAGG!!! Ilang beses na humampas ang katawan ni PJ sa kama dahil sa defibrillators para maibalik ang kanyang heart beat.
'Heart beat is now normal, doc. He's safe!' wika ng nurse matapos ang gamitan ng defibrillator. Ilang sandali pa ay nagbalik na ang ulirat ni PJ. Sa muli niyang paggising ay nakita niya sa kanyang harapan ang nakangiting sina Jef, Monching, Kiko at ilan pang kasamahan. Nagulat siya dahil alam niyang patay na ang mga ito.
'Salamat nagising ka na tol. Isang buwan ka ng coma.' si Jef.
'Isang buwan? Kahapon lang ay naglaro pa ako ng basketbol sa inter-barangay.'
'Ilang beses kang sumigaw. Siguro nanaginip ka lang.'
Tahimik si PJ. Nagpasalamat siyang panaginip lang ang lahat. 'Bakit ako nasa ospital? Si Caloy nasaan?'
'Wala na siya, PJ,' malungkot na pahayag ni Jef. 'Nalaala mo noong nakaraang laro kontra TS1? Nag-inuman tayo nun. Tapos napagkasunduang pumunta ng Tagaytay, dala ng kalasingan nawalan siya ng kontrol sa sinasakyan natin na ikinasawi agad niya at ikinasugat ng iba at ikaw naman ay comatose ng isang buwan.'
Naging madilim ang kaanyuan ni PJ. Naging malinaw ang lahat. Nais lang ni Caloy na gisingin siya sa matagal na niyang pagkakatulog at nais din nito na pahabain ang kanyang buhay sa pamamagitan ng basketbol. Siguro naisip ni Caloy na determinado palagi si PJ na manalo kaya hindi niya hinayaang bumigay si PJ.
'Salamat Caloy.' wika ni PJ.
Umihip ang malakas na hangin. Biglang bumukas ang mga bintana. Humampas ang pinto. Mula sa hinihigaang kama ay nagpakita muli ang lalaking walang mukha. Hindi niya maintindihan kung bakit wala na muling mukha si Caloy. Ipinikit ang kanyang mata sa pagbabakasaling panaginip ang lahat. Kinurot ang sarili. Sa muli niyang pagmulat, si Jef, si Kiko si Moncihng at mga kasamahan ay wala rin mukha. Si PJ lang ang tanging nabuhay sa aksidente.
Muling lumabas ang hagdang gawa sa ulap para sunduin ang lahat ng kasamahan ni PJ.
-fin-
---
yan gee tinapos ko na..hehe
