skip to main |
skip to sidebar
Maitim ang kaulapan sa kabila ng tirik na araw. Nilalamon ng makapal na usok ang bawat pagtatangka ng pagsilip ng araw sa Lawas. Pahupa pa lamang ang takot na namayani mula pa kagabi. Maging ang mga batang kadalasang naglalaro at ubod ng saya ngayon ay tila mga sisiw na nagkukubli. Ang galos ng matandang babae sa kanyang binti at braso ay alaala ng sunog na tumupok sa lugar. Ang kaserola sanang sisidlan ng pagkain ay nagsilbing tipunan ng mga bagay na pwedeng pakinabangan.
Ang kalye ng Rizal Avenue mula sa lungsod ng Batangas ay nagsasanga pagsapit ng sambat. Ang kanan ay patungong kapitolyo habang ang nasa kaliwa naman ay sa bayan ng San Pascual at Bauan. Simula ng palakihin ang pantalan ng Batangas ay dumagsa ang negosyo at kasunod nito ay ang paglobo ng bilang ng tao. Sumikip ang lungsod pati na din ang mga kalsada.
Parang mga batang nagtitinikling ang mga ibon sa dalampasigan habang naghihintay ng malinamnam na agahan. Kadalasan ay nakikipaglaban sila sa malikot na alon o 'di kaya ay nakaabang sa biyayang ihahagis ng mga mangingisda. Naging tanawin na sa Bantigue ang pagdagsa ng tagak tuwing umaga.
Pasikat pa lamang ang araw ay sinalubong na ng mga batang tumatakbo ang alon sa dalampasigan. Naging katuwaan na nilang paliparin ang mga ibon bilang katuwaan. Ngunit iba ang pakay ni Moymoy ngayon sa dalampasigan.
