parang park lang..
pero entrance yan ng Pilipinas Shell sa Tabangao, Batangas City.
ganda!!! ...
Ang Paboritong Blog ng mga Petiks
PBA09o58n259
Labing limang taon din tayong hindi nagkita inay. Hindi ko akalain na ganito ang sasapitin mo sa home for the aged. Nagawa pala sayo ito ng magaling kong kapatid, ang iyong paboritong anak. Balita ko nga ang tingin nya sa'yo eh napakalaking pabigat sa kabila ng pagsisikap mo para sa kanya at pagbalewala mo sa akin. Ako kasi ang itinuring mong dahilan kaya namatay si ama.
Lahat na yata binigay mo sa kanya kasi siya ang matalino, di ba?
Mula pagkabata malaki na ang inggit ko sa kanya kasi ako ang madalas nagpaparaya.
Hindi naman siguro masama ang mainggit lalo na kung alam kong para sa akin na ang bagay na 'yun. Yung sapatos kong grosby na bigay ni ninang, umiilaw pa nga yun kaya masayang masaya ako pero ibinigay mo kay kuya kasi kelangan nya sa sasalihang drama. Iniabot mo nga sa akin ang dalawang pinaglumaan n'ya, katwiran mo dalawa naman ang kapalit, di ba? Nagparaya ako kasi bata lang naman ako.
Oo nga, bata nga ako nun pero hindi ko yata naranasang maging bata. Pati pagplantsa ng damit ni kuya ako pa gumagawa. Hindi ko maiwasan mainggit kapag naaamoy ko ang hibla ng kanyang damit. "Bago na naman", wika ko sa sarili.
Hinihintay ko na lang na pagsawaan para masabi kong akin na.
Mayo noon. Tanda ko pa.
Kinukuha akong escort sa santakrusan. Nagkasalubong pa nga kami ni kuya sa hagdanan. Masama ang titig nya sa'kin parang gusto akong kainin. Narinig ko na lang sinabi mo dun sa hermana mayor na si kuya na lang kasi may sakit ako. Kahit kita naman nilang lumulundag ako sa tuwa. Sayang kapareha ko pa naman sana si Len. Crush ko pa naman 'yun.
Hindi mo na ako pinag-aral kasi sayang ang perang kinikita mo. Yung perang para sa pag-aaral ko eh para na lang kay kuya kasi magastos ang kursong abogasya. Kita ko nga kung paano ka lamunin ni kuya kapag nagdedemand siya ng kelangan nya sa eskuwela. 'Di ba pinagtanggol kita nun kasi nahihirapan ka?
Ako pa pala ang lalabas na masama kasi nakikialam ako sa usapan ng nakatatanda.
Masaya lang ako kapag nagugustuhan mo ang luto ko sa ganung paraan lang naman ako magaling kahit paano. Pero kahit walang papuri ok lang at least gusto ko naman ang ginagawa ko.
Alam mo ba kapag namamalengke ako?
Pinapasama mo si kuya di ba? Kasi bobo ako kapag dating sa kwentahan. Sa totoo lang ako na nagbibilang nun. Nag-improve na nga ako. Mabait kasi yung mga tindera. Kasi naman kasama ko nga si kuya pero iniwan nya ako kapag nasa palengke na. Para siyang pulitiko na nakikipagkamay sa mga dalaga. Hindi naman ako nagrereklamo kasi natututo naman ako at alam ko na ang sinasabi nya ang paniniwalaan mo.
Hindi ba nakatanggap ako ng pekeng pera nun? Ikinulong mo pa nga ako sa bodega at hindi pinakain. Katuwiran ni kuya ako ang may hawak ng pera kaya kasalanan ko. Malay ko ba sa pekeng pera wala naman akong natapos, di ba?
Naaalaala mo ba nung graduation ni kuya? Pinakilala ka ba sa mga kaklase at guro n'ya?
Pinasalamatan ka ba nya sa graduation speech niya?
Umasa ka di ba na sasabihin n'ya pangalan mo?
Napaluha ka nun, 'di ba? Hindi sa saya kundi sa matindi expectation.
Bulong mo pa nga baka nalimutan lang niya. Eh sa tuwing magsasalubong nga kayo ni kuya eh halatang iniiwasan ka n'ya.
Kaya nung nakatapos ako ng cooking class, yung 2 months training, tanda mo ba? Pinasalamatan kita nun kahit hindi ka dumating. Iniisip ko na lang busy ka kasi ayaw mong makaligtaan ang paborito mong drama. Masaya nga akong ipinakita sayo ang certificate of completion ko eh. Pero parang hangin lang akong dumaan sa'yo. Iniisip ko na lang na climax na ng "mara clara".
Nung araw na nagkasakit ka, ako ang nag-aalaga sa'yo kahit pangalan ni kuya ang pinasasalamatan mo. Masaya pa rin ako. Physically ako naman yun e. Busy kasi si kuya nun. Gabi na nga lagi umuuwi. Pero hindi ko nga s'ya narinig na kinumusta ka. Pagod siguro.
Napabayaan ko na ang mga baka at kunehong alaga ko. Sa kabilang bayan pa kasi yun. Dun kina lola. Buti na lang naisip ng asawa ko na siya na lang mag-aalaga sa'yo. Para may kasama din sina lola sa kabilang bayan at matingnan ko na rin ang mga alaga ko.
Nabigla na lang ako nung nabalitaan kong pinadala ka ni kuya dito sa shelter. Dagdag ka lang daw sa gastusin at aksaya sa oras kung pagtutuunan ka nya ng pansin. Agad nga akong sumugod sa bahay nun para alamin kung saang shelter ka pinadala.
Labing limang taon, sa wakas maiiuwi na kita. Hindi na kita halos makilala bagsak na kasi ang iyong katawan at hindi pa nakakapagsalita. Pangako aalagaan kita.
Ay, oo nga pala, huwag mo ng hahanapin si kuya at ang magaling kong asawa. Pinatay ko na sila. Noong sumugod kasi ako dun, magkaniig ang kanilang katawan sa sarili ko pang kama. Nagsasalo sa ipinagkaloob na nakaw na sandali. Nagdilim ang paningin ko kaya kinuha ko ang baril ni kuya. Maganda pa lang pagmasdan kapag nagmamakaawa siya tapos ako pa rin ang masusunod. Sayang hindi mo nakita ang kanyang mukha. Hindi nga nakapanalaban eh patay agad. Abot langit naman ang pagsorry ng asawa ko pero hindi na ako naawa. Lahat na lang sa'kin inagaw ni kuya. Kahit ang kaligayahan ko.
Labing limang taon, sa wakas laya na ako. Buti na lang nabigyan ako ng parole. Halika, uwi na tayo.
Happy mother's day!
Nurse : Excuse me sir, hindi po siya ang nanay nyo. Andun po siya. Kanina pa nga kayo hinihintay sa check-out counter.
bob ong quotes.
pili lang ang kowts ni bob ong ang nilagay ko
listahan ng mga nagustuhan ko sa mga kalat na quotes niya..
"Para san ba ang cellphone na may camera?Kung kailangan sa buhay un, dapat matagal na kong patay."
"Minsan kailangan mong maging malakas, para amining mahina ka."
"bakit ba ayaw matulog ng mga bata sa tanghali, alam ba nilang pag natuto silang umibig e hindi na sila makakatulog kahit gusto nila?"
"Kung kabayo gagawa ng libro mahirap maging palaging politically correct para sa mga damo."
"Masama akong tao, tulad mo, sa parehong paraan na mabuti kang tao, tulad ko."
"Walang taong manhid. Hindi niya lang talaga maintindihan kung ano ang gusto mong iparating dahil ayaw mo siyang diretsuhin."
Dear Koya Eli,
Sana nasa mabuti kang kalagayan habang binabasa mo ang sulat ko. Ako mabuti naman katatapos ko lang uminom ng softdrinks sa tindahan ni Aling Maring. Marahil hindi mo ako kilala ako nga pala si Berto isang magsasaka dito sa Batangas. Masugid mo akong tagapakinig sa programa mo sa radyo. Sa katunayan nga ako ang presidente ng fans club mo dito sa baryo namin.. Peksman! Mamamatay man, fan mo talaga ako kahit nag-aararo ako sa bukid dala dala ko ang radyo.
Nasisiyahan ako kapag nakikinig sayo. Dami mo kasi natutulungan at napapayuhan. Sumulat nga pala ako kasi gusto ko ilahad ang problema ko. Nahihirapan kasi akong sa katayuan ng kuya ko. Awang awa na nga ako kasi palagay ko nababaliw na siya. Nung isang araw nagulat na lang ako na nakadungaw sa bintana ang aking kalabaw eh itinali ko yun sa may manggahan. Hayun, biglang may sumigaw nagalit kasi si Bebang kasi dun pa raw naisipan magbigti ni kuya sa santolan. Buti na lang may nakakita kaya hindi natuloy ang pagbibigti nya. Siguro paapat na siyang nagtangkang magbigti.
Kaya heto ako ngayon, nagsisikap magtrabaho para maoperahan na siya para bumalik ang tiwala nya sa sarili. Ginagawa ko na nga araw ang gabi. Gusto ko nga mag aararo kagabi ayaw naman bumangon nga kalabaw. Kaya yun nagtindi na lang ako ng balot siyempre bitbit ko pa rin ang radyo. Hirap talaga kumita ng pera lalo na dito sa probinsya. Yun ngang pinapalunan ko sa pacontest na HEP!HEP! HORRAY! ni mayor eh ipinambili ko ng pangpakalma ni kuya para hindi nya maisipan magbigti ulit.
Gusto nga sana kitang tawagan para may kakwentuhan ako kaso naibenta ko na yung cellphone ko. Kelangan kasi ng vitamins ng biik para kung lalaki silang malusog mapapaopera ko agad ang kuya ko.
Hanggand dito na lamang muna may nagpapagamot eh. Nasideline din kasi akong albularyo. Sana mabasa mo ang sulat ko.
Ang iyong tagahanga,
Berto.
DJ Eli: mga giliw na tagapakinig natunghayan po ninyo ang liham galing kay Berto anumang tulong pinansyal ay lubos po nyang ikasisiya.
Ang awiting "hindi kita malilimutan" ay iniaalay ko sayo. (Music plays)
dear koya eli,
Magandang araw koya Eli. Ako ulet ito si Berto. Masaya akong nabigyan mo ng oras ng liham ko. Pasensya na po kung panget ang sulat ko grade 1 lang po kasi natapos ko. Yung makinilya po kasi sa barangay hall eh palagay ko e sira qwerty po kasi yung nasa pindutan halip na abcde. Hindi ko nga po alam kung bakit mali ang alpabeto nun. Napaglaruan po siguro ng bata.
Salamat nga po pala sa mga tumulong kahit may krisis pinansyal e nagbigay sila. Si kapitan nga po eh tumulong din para maoperahan si kuya. Nanalo po kasi sa pustahan sa laban ni hatton at pacman. Bumalik na po ang tiwala ng kuya ko sa kanyang sarili. Gusto nga po nya pumunta ng maynila para makapagpasalamat.
Ang inyong tagahanga,
Berto
DJ eli: Natutuwa naman ako Berto at naoperahan na ang kuya mo. Ang programa eh palaging handang tumulong kahit kanino man.. Nalulugod ako kung makakapunta ang kuya mo dito pero magpagaling muna siya. Nga pala Berto, baket kelangan operahan ang kuya mo eh pagkabaliw ang sakit nya? Dapat ipatherapy mo sya.
Dear koya eli,
Kumakain po kami ng kuya ko nung narinig ko pong muli ang aking liham. Lilinawin ko lang po. Wala pong sakit ang kuya ko. Nagtatangka pong magpakamatay kapag iniiwan ng kanyang naging kasintahan yun po parang baliw na. Bakla po kasi siya ipinaopera ko po para maging ganap ng babae. Nung nagpasex change po siya eh hindi po sya nagbibigti.
Ang inyong tagahanga,
BERTO
DJ eli: Mga tagapakinig naloko tayo.
si kisses...
ang modelo...
maganda, morena at minimithi ng lahat ng kalalakihan. nakilala sa perpektong hubog ng katawan at manuksong mga labi. ngunit sa kabila ng magandang anyo ay nakatago ang pangit na ugali. gustong makamit ang lahat ng wala sa kanya. hindi nagsisikip ang bulsa dahil wari nyang ang kanyang kagadahan ay walang katapat na pera. Siya ay mapaglaro sa pag-ibig at madalas makipaglaro ng apoy sa lalaking hindi man lang nagbigay ng pangalan.
si pot...
ang sikat na pintor...
metikuloso sa bawat detalye ng sining walang puwang sa pagkakamali. nagtamo na maraming papuri dahil sa madamdaming sining. tunay na tulay ng emosyong ang makikita sa bawat likha.patuloy na naghahanap ng perpektong obra na sasagot sa kahayukan sa pagpipinta.
ang bawat larawan kanyang ipinipinta ay nagpapahayag ng matinding kalungkutan, takot at kaapihan.
ang obra...
isang perpektong larawan base sa ideya ng maestro at emosyon ng kanyang modelo. walang detalyeng nasayang. ang disenyo ay nagbigay ng tahimik pero kaaya-ayang istraktura. ang kombinasyon ng kakaibang pinta ang nagbigay buhay sa kahubdan ng dalaga.
si alan...
ang bosero...
ang tanging saksi sa paglikha ng obra. Isang obrang ginamitan ng sariling dugo ng dalaga.
Mag-subscribe sa:
Mga Post (Atom)
follow this blog
